کاهش سطح آندروژن یا جلوگیری از ورود آنها به سلول های سرطانی پروستات غالباً باعث می شود تا سرطان های پروستات برای مدتی کوچک یا رشد کندتری داشته باشند. اما هورمون درمانی برای درمان سرطان پروستات به تنهایی کافی نیست و معمولا همراه یا بعد از شیمی درمانی، جراحی یا رادیو تراپی انجام می شود. البته در مواردی هورمون درمانی به تنهایی به کار برده می شود که در ادامه به بررسی آن می پردازیم.
هورمون درمانی در چه زمانی استفاده می شود؟
انواع هورمون درمانی برای درمان سرطان پروستات
روش درمان سرطان پروستات با هورمون درمانی
عوارض جانبی هورمون درمانی
هورمون درمانی برای درمان سرطان پوستات، اغلب در موارد زیر به کار برده می شود :
اگر سرطان بیش از حد گسترش یافته است که با جراحی یا پرتو درمانی بهبود نمی یابد یا اگر به دلایل دیگری نمی توانید این روش های درمانی را انجام دهید.
اگر سرطان پس از درمان با جراحی یا پرتودرمانی باقی بماند یا دوباره برگردد.
همراه با پرتودرمانی به عنوان درمان اولیه اگر بیشتر در معرض خطر بازگشت سرطان پس از درمان باشید. (براساس نمره Gleason بالا ، سطح PSA بالا و یا رشد سرطان در خارج از پروستات)
قبل از پرتودرمانی که سعی در کوچک کردن سرطان دارد تا درمان موثرتر باشد.
انواع هورمون درمانی برای درمان سرطان پروستات
انواع مختلفی از هورمون درمانی برای درمان سرطان پروستات می تواند استفاده شود که عبارت اند از:
محرومیت از آندروژن که به آن ADT نیز گفته می شود از جراحی یا داروها برای کاهش سطح آندروژن های ساخته شده در بیضه استفاده می کند.
اگرچه این مورد نوعی جراحی است اما تأثیر اصلی آن نوعی هورمون درمانی است. در این عمل جراحی بیضه ها جایی که بیشتر آندروژن ها (تستوسترون و DHT) ساخته می شوند را خارج می کنند. این امر باعث می شود که بیشتر سرطان های پروستات برای مدتی رشد نکنند یا کوچک شوند. این کار به عنوان یک روش سرپایی انجام می شود که احتمالاً کم هزینه ترین و ساده ترین شکل هورمون درمانی است. اما برخلاف برخی دیگر از روشهای درمانی دائمی است و بسیاری از مردان قبول به برداشتن بیضه های خود نمی کنند.
آگونیست های هورمون لوتئین آزاد کننده یا به اصطلاح Luteinizing hormone-releasing hormone (LHRH) agonists داروهایی هستند که میزان تستوسترون ساخته شده توسط بیضه ها را کاهش می دهند. درمان با این داروها سطح آندروژن را به همان اندازه ارکیکتومی پایین می آورد. حتی اگر هزینه آگونیست های LHRH بیشتر از ارکیکتومی باشد و نیاز به مراجعه مکرر به پزشک داشته باشد بیشتر مردان این روش را انتخاب می کنند. البته با استفاده از این داروها، بیضه ها در جای خود باقی می مانند اما با گذشت زمان کوچک می شوند. آگونیست های LHRH تزریق می شوند یا به صورت کاشت های کوچک در زیر پوست قرار می گیرند. بسته به داروی مصرفی ، از هر ماه یک بار تا یک بار در سال تجویز می شود.
این نوع نیز مانند آگونیست های LHRH عمل می کند اما میزان تستوسترون را با سرعت بیشتری کاهش می دهد این درمان با این دارو همچنین می تواند نوعی ارکیکتومی باشد. این دارو برای درمان سرطان پیشرفته پروستات استفاده می شود که به صورت تزریق ماهانه در زیر پوست انجام می شود. شایع ترین عوارض جانبی مشکلات در محل تزریق (درد ، قرمزی و تورم) است.
آگونیست ها و آنتاگونیست های LHRH می توانند بیضه ها را از تولید آندروژن باز دارند اما سلول های سایر قسمت های بدن مانند غدد فوق کلیه و سلول های سرطانی پروستات هنوز هم می توانند هورمون های مردانه ایجاد کنند که می تواند رشد سرطان را تقویت کند. داروهایی در دسترس هستند که از ایجاد آندروژن های ساخته شده توسط این سلول ها جلوگیری می کنند. مانند:
(Abiraterone (Zytiga آنزیم پروتئینی به نام CYP17 را مسدود می کند که به جلوگیری از ساخت آندروژن این سلول ها کمک می کند.
کتوکونازول (Nizoral) که اولین بار برای درمان عفونت های قارچی استفاده می شد می تواند تولید آندروژن های ساخته شده در غدد فوق کلیوی را نیز مسدود می کند. دقیقاً مانند abiraterone. این روش اغلب برای درمان مردانی که مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات هستند و سرطان زیادی در بدن دارند استفاده می شود زیرا راهی سریع برای کاهش سطح تستوسترون ارائه می دهد. همچنین اگر دیگر اشکال هورمون درمانی دیگر موثر نباشد می توان این روش را امتحان کرد.
موضوعات زیادی پیرامون هورمون درمانی وجود دارد که همه پزشکان در مورد آن توافق ندارند. از جمله بهترین زمان شروع و قطع آن و بهترین روش برای انجام آن. اکنون مطالعات در حال بررسی این موضوعات است. در اینجا به چند مورد از آنها پرداخته شده است.
برخی از پزشکان از هورمون درمانی در مردان مبتلا به سرطان پروستات در مراحل اولیه که نمی خواهند جراحی یا رادیو تراپی داشته باشند استفاده کرده اند. مطالعات نشان نمی دهد که این مردان بیش از کسانی که تحت هیچ درمانی قرار نمی گیرند زندگی طولانی تری دارند. به همین دلیل درمان هورمونی معمولاً در مراحل اولیه سرطان پروستات توصیه نمی شود.
برای مردانی که به هورمون درمانی نیاز دارند (یا در نهایت به آن احتیاج خواهند داشت) مانند مردانی که پس از جراحی یا پرتودرمانی میزان PSA در آنها افزایش می یابد یا مردان مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات که هنوز علائمی ندارند همیشه مشخص نیست که چه زمانی بهتر است هورمون درمانی شروع شود. بعضی از پزشکان فکر می کنند اگر هورمون درمانی در اسرع وقت شروع شود حتی اگر مرد احساس خوبی داشته باشد و علائمی نداشته باشد بهتر عمل جراحی را انجام خواهد داد.
برخی مطالعات نشان داده اند که هورمون درمانی ممکن است سرعت بیماری را کاهش داده و حتی به مردان کمک کند تا عمر طولانی تری داشته باشند. اما همه پزشکان با این روش موافق نیستند. برخی منتظر شواهد بیشتری هستند. آنها احساس می کنند که به دلیل عوارض جانبی هورمون درمانی و احتمال اینکه سرطان زودتر به درمان مقاوم شود درمان نباید آغاز شود تا زمانی که یک مرد علائم سرطان را نشان دهد. این موضوع در حال بررسی است.
بیشتر سرطان های پروستات تحت درمان با هورمون درمانی در طی چند ماه یا چند سال در برابر این درمان مقاوم می شوند. برخی از پزشکان بر این باورند که ممکن است نیازی به سرکوب مداوم آندروژن نباشد. بنابراین آنها توصیه می کنند که بهتر است درمان متناوب (مجدداً ، مجدداً) انجام شود. امید است که استراحت در مردان و جلوگیری از سرکوب آندروژن باعث کاهش عوارض جانبی مانند کاهش انرژی، مشکلات جنسی و گرگرفتگی شود. در یک شکل از هورمون درمانی متناوب با پایین آمدن PSA به سطح بسیار پایین درمان متوقف می شود. اگر سطح PSA شروع به افزایش کند داروها دوباره شروع می شوند. شکل دیگری از درمان متناوب از هورمون درمانی برای دوره های زمانی مشخص استفاده می کند. به عنوان مثال 6 ماه درمان و 6 ماه تعطیل.
برخی از پزشکان بیماران را با هر سه کاهش دهنده سطح آندروژن (ارکیکتومی یا آگونیست یا آنتاگونیست LHRH) به علاوه یک ضد آندروژن دیگر درمان می کنند. برخی مطالعات نشان داده اند که این کار ممکن است مفیدتر از محرومیت از آندروژن باشد. اما برخی دیگر از پزشکان متقاعد نشده اند که این درمان ترکیبی بهتر از شروع درمان تنها با یک دارو است.
عوارض جانبی هورمون درمانی برای درمان سرطان پروستات
ارکیکتومی و آگونیست ها و آنتاگونیست های LHRH همگی می توانند باعث ایجاد عوارض جانبی مشابه از سطح پایین تر هورمون ها مانند تستوسترون شوند. این عوارض جانبی می تواند شامل موارد زیر باشد:
کاهش یا از دست دادن میل جنسی
اختلال در نعوظ (ناتوانی جنسی)
گرگرفتگی (که ممکن است بهتر شود یا با گذشت زمان برطرف شود)
حساسیت پستان یا رشد بافت پستان (ژنیکوماستی)
پوکی استخوان (نازک شدن استخوان) که می تواند منجر به شکستگی استخوان شود
کم خونی (تعداد گلبول های قرمز خون پایین)
کاهش وضوح ذهنی
از دست دادن توده عضلانی
افزایش وزن
خستگی
افزایش سطح کلسترول
افسردگی
برخی تحقیقات حاکی از آن است که خطر فشار خون بالا ، دیابت ، سکته مغزی ، حمله قلبی و حتی مرگ ناشی از بیماری قلبی در مردان تحت درمان با هورمون درمانی بیشتر است اگرچه همه مطالعات این موضوع را نشان نداده اند. بسیاری از عوارض جانبی هورمون درمانی قابل پیشگیری یا درمان است. مانند:
درمان با قرص ضدافسردگی می تواند به درمان گرکرفتگی نیز کمک کند.
پرتودرمانی مختصر روی پستانها می تواند از بزرگ شدن آنها جلوگیری کند اما با بزرگ شدن پستان این کار موثر نیست.
چندین دارو می تواند به پیشگیری و درمان پوکی استخوان کمک کند.
افسردگی با استفاده از داروهای ضد افسردگی و یا مشاوره قابل درمان است.
ورزش می تواند به کاهش بسیاری از عوارض جانبی از جمله خستگی، افزایش وزن و از دست دادن توده استخوان و عضله کمک کند.
با رعایت نکاتی ساده و دانستن عوامل خطر می توان از سرطان پروستات پیشگیری کرد البته که باید در نظر گرفتن در برخی موارد هم قابل پیشگیری نیست. فرد مبتلا با مراجعه به پزشک باید بهترین راه درمان را انتخاب و انجام دهد. انستیتو کانسر پردیس جهت ارائه خدمات لازم در راستای تشخیص و درمان سرطان پروستات همیشه در کنار بیماران عزیز می باشد. به امید آنکه تشخیص به موقع این کانسر و پیگیری راه های درمان، بهبودی و تندرستی هر چه سریع تر برای همه بیماران حاصل شود.
با توجه به وجود راههای درمانی متفاوت برای سرطان پروستات، آگاهی از گزینه های درمانی و مراحل آنها، می تواند در راستای روند درمان بسیار موثر واقع شود. از عوارض جانبی روش های درمانی آگاه باشید و بدانید که تصمیم گیری برای انتخاب نوع درمان از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
حتی اگر شیمی درمانی از پس درمان سرطان پروستات برنیاید، ممکن است فوایدی در راستای کاهش علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیمار داشته باشد.
برخی از فواید انجام شیمی درمانی در درمان سرطان پروستات می تواند شامل موارد زیر باشد:
برای تسکین علائم مرتبط با بیماری پیشرفته یا متاستاتیک و بهبود کیفیت زندگی بیمار
برای بهبود نتیجه جراحی سرطان پروستات، اگر برای مدت کوتاهی پس از عمل تجویز شود.
برای همکاری با هورمون درمانی و بهبود نتیجه بیمار
برای افزایش طول عمر بیمار مبتلا به سرطان پروستات که به هورمون درمانی پاسخ نمی دهد.
برای درمان مردان مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته که از ژن AR-V7 برخوردارند.
شیمی درمانی زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که سرطان پروستات به خارج از غده پروستات پخش شده و هورمون تراپی جواب نداده است. تحقیقات اخیر نشان داده است که اگر شیمی درمانی همزمان با هورمون درمانی برای درمان سرطان پروستات مورد استفاده قرار بگیرد، ممکن است مفید باشد. با این حال، شیمی درمانی یک درمان استاندارد برای مراحل اولیه سرطان پروستات نیست.
داروهای شیمی درمانی برای درمان سرطان پروستات معمولاً به صورت یک به یک استفاده می شوند. برخی از داروهای شیمی درمانی که برای درمان سرطان پروستات استفاده می شوند، عبارتند از:
داکتاکسل Docetaxel (تاکسوتر Taxotere)
کابازیتاکسل Cabazitaxel (Jevtana)
میتوکسانترول Mitoxantrone (نووانترون Novantrone)
استراماستین (Estramustine (Emcyt
در اغلب موارد، داکتاکسل اولین داروی شیمی درمانی تجویز شده می باشد که همراه با داروی استروئیدی پردنیزون مورد استفاده قرار می گیرد. اگر این دارو جواب نداد (یا عملکرد آن متوقف شد)، کابازیتاکسل داروی بعدی است که امتحان می شود (اگر چه ممکن است گزینه های درمانی دیگری نیز وجود داشته باشد).
تحقیقات نشان داده است که داکتاکسل و کابازیتاکسل در مقایسه با داروهای شیمی درمانی قدیمی، بیشتر به مردان در داشتن عمر طولانی تر کمک می کنند. این داروها ممکن است رشد سرطان را کند کرده و همچنین علائم را کاهش دهند و در نتیجه کیفیت زندگی بهتری برای بیمار به ارمغان بیاورند.
سایر داروهای شیمی درمانی برای درمان سرطان پروستات، شامل کاربوپلاتین، اگزالی پلاتین و سیس پلاتین هستند.
داروهای شیمی درمانی برای سرطان پروستات اغلب از طریق ورید وارد بدن می شوند و در دوره های مشخص زمانی تزریق می شوند. این کار را می توان در مطب پزشک، کلینیک شیمی درمانی یا یک بیمارستان انجام داد. برخی از داروها مانند استراموستین به صورت قرص تجویز می شوند.
برای انجام شیمی درمانی نیاز به رگ های بزرگ تری در سیستم وریدی می باشد. آنها به عنوان کاتترهای وریدی مرکزی (CVC)، دستگاههای دسترسی وریدی مرکزی (CVAD) یا خطوط مرکزی شناخته می شوند. از آنها برای قرار دادن داروها، فرآورده های خونی، مواد مغذی یا مایعات به داخل خون استفاده می شود. همچنین می توان از آنها برای بیرون آوردن خون به منظور انجام آزمایش استفاده کرد. انواع مختلف CVC موجود است که متداول ترین آنها پورت و خط PICC است.
شیمی درمانی به صورت دوره ای انجام می شود. بعد از هر دوره درمان، یک دوره استراحت جهت بهبود اثرات داروها به بیمار داده می شود. چرخه ها اغلب 2 یا 3 هفته طول می کشند. این برنامه بسته به داروهای مورد استفاده متفاوت است. به عنوان مثال، در برخی داروها، شیمی درمانی فقط در روز اول دوره تجویز می شود. در مورد دیگر داروها، شیمی درمانی برای چند روز متوالی یا هفته ای یک بار تجویز می شود. سپس، در پایان دوره، برنامه شیمی درمانی تکرار می شود تا دوره بعدی آغاز شود. طول دوره درمان سرطان پروستات پیشرفته بر اساس میزان عملکرد داروها و عوارض جانبی آنها می باشد.
داروهای شیمی درمانی به سلول هایی که به سرعت تقسیم می شوند حمله می کنند. اما سلول های دیگر بدن مانند سلول های مغز استخوان، پوشش دهان و روده و فولیکول های مو نیز به سرعت تقسیم می شوند. بنابراین، این سلول ها هم ممکن است تحت تأثیر شیمی درمانی قرار بگیرند و منجر به عوارض جانبی شوند.
عوارض جانبی شیمی درمانی بسته به نوع و دوز داروهای تجویزی و مدت زمان مصرف آنها دارد. برخی از عوارض جانبی معمول شیمی درمانی عبارتند از:
ریزش مو
زخم های دهان
از دست دادن اشتها
تهوع و استفراغ
اسهال
افزایش احتمال ابتلا به عفونت (به علت تعدا کم گلبول های سفید)
کبودی یا خونریزی (پلاکت خون بسیار کم)
خستگی (تعداد کم گلبول های قرمز)
این عوارض معمولاً پس از پایان درمان از بین می روند. البته روش هایی برای کاهش این عوارض وجود دارد. به عنوان مثال، می توان داروهایی برای کمک به پیشگیری یا کاهش حالت تهوع و استفراغ تجویز کرد.
همچنین، برخی عوارض جانبی هستند که اغلب با داروهای شیمی درمانی خاص مشاهده می شود. مثلاً:
- دکتاکسل و کابازیتاکسل گاهی اوقات واگنش های شدید آلرژیک ایجاد می کنند. داروهایی که قبل از هر درمان تجویز می شوند، به جلوگیری از این عوارض کمک می کنند. این داروها می توانند به اعصاب آسیب برسانند (معروف به نوروپاتی محیطی) که می تواند موجب بی حسی، سوزن سوزن شدن یا احساس سوزش در دست یا پاها شود.
- میتوکسانترول به ندرت می تواند چندین سال بعد باعث سرطان خون شود.
- استراموستین خطر لخته شدن خون را افزایش می دهد.
اگر هنگام مصرف داروهای شیمی درمانی با هر گونه عوارض جانبی شدید مواجه شدید، این موضوع را به تیم مراقبتی خود گزارش دهید تا به موقع جهت درمان اقدام نمایید. در برخی موارد، ممکن است نیاز به کاهش داروهای شیمی درمانی باشد یا اینکه درمان به تأخیر افتاده یا متوقف شود تا از بدتر شدن عوارض جلوگیری نماید.
برای مدیریت عوارض جانبی می توانید این قوانین ساده را دنبال کنید:
آگاه باشید و توجه کنید. از تمام واکنش های منتظره و غیرمنتظره نسبت به داروها آگاه باشید.
فعال و پیش قدم باشید. لیستی از داروهای خود تهیه کنید. با تیم مراقبتی خود در مورد علائم مربوطه و زمانی که باید آنها را در جریان قرار دهید، صحبت کنید.
آرامش خود را حفظ کنید. داروهای شیمی درمانی قدرتمند هستند و می توانند به بدن صدمه وارد کنند. با یافتن راههایی برای کاهش استرس، بر بهتر شدن حال خود تمرکز کنید. این راهها می توانند شامل گزینه هایی مثل گوش دادن به موسیقی، انجام یوگا یا حرکات کششی، پیاده روی یا تماشای تلویزیون باشد.
یک دفتر یادداشت تهیه نمایید. هر گونه تغییر جسمی و روحی هنگام مصرف داروها را یادداشت کنید. با تهیه یک لیست مکتوب، هنگام مراجعه به پزشک سوالاتتان را بهتر به یاد خواهید داشت.
با پزشکتان مشورت کنید. با تیم ارائه دهنده خدمات درمانی خود در مورد هر گونه عوارض جانبی که تجربه می کنید، صحبت کنید. چندین دارو برای کمک به درمان عوارض جانبی مختلف وجود دارد.
همانطور که ملاحظه نمودید، شیمی درمانی یکی از راههای درمان سرطان است که در بدترین حالت ممکن، حتی اگر منجر به درمان بیماری نشود، می تواند علائم بیماری را کاهش داده و کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشد. قطعاً این روش درمانی، عوارضی به دنبال خواهد داشت که با مشورت با پزشک می توانید آنها را درمان نمایید.
سرطان روده بزرگ چیست؟ سرطان روده بزرگ از کولون ها یا راست روده شروع می شود و روده بزرگ را درگیر می کند. روده بزرگ در قسمت پایانی دستگاه گوارش قرار دارد. سرطان روده بزرگ و سرطان راست روده اغلب در یک گروه قرار می گیرند زیرا دارای ویژگی های مشترک زیادی هستند. سرطان از زمانی شروع می شود که سلولهای بدن از کنترل خارج می شوند. در ادامه به بررسی انواع سرطان روده بزرگ و پلیپ روده می پردازیم.
کولون ها و راست روده
روده بزرگ و راست روده چگونه کار می کنند
انواع سرطان روده بزرگ
نقش پولیپ در سرطان روده بزرگ چیست؟
پولیپ آدنوم (پولیپ آدنوماتوز)
انواع دیگر پولیپ های سرطان روده بزرگ
نحوه انتشار سرطان روده بزرگ
انواع سرطان مربوط به روده بزرگ و راست روده
قدم اول برای درک انواع سرطان روده بزرگ، دانستن ساختار طبیعی و عملکرد روده بزرگ و راست روده است. کولون ها و راست روده، روده بزرگ را تشکیل می دهند که بخشی از سیستم هضم غذا و دستگاه گوارش است. بیشتر روده بزرگ از کولون ها که یک لوله عضلانی به طول 5 فوت (1.5 متر) هستند تشکیل شده است. قسمت هایی از روده بزرگ به این طریق مشخص می شود که غذا از طریق آنها حرکت می کند.
بخش اول روده بزرگ کولون بالارو نامیده می شود. این قسمت با کیسه ای به نام سکوم (cecum) شروع می شود جایی که غذای هضم نشده از روده کوچک وارد می شود و بعد به سمت بالا و سپس سمت راست شکم ادامه می یابد.
قسمت دوم کولون افقی نام دارد. از سمت راست به سمت چپ از بدن عبور می کند.
قسمت سوم کولون پایین رو نامیده می شود زیرا در سمت چپ پایین می آید (به سمت پایین حرکت می کند).
بخش چهارم به دلیل شکل "S" کولون سیگموئید نامیده می شود. روده بزرگ سیگموئید به راست روده می پیوندد و سپس به مقعد متصل می شود.
به کولون های بالارو و افقی با هم کولون پروگزیمال گفته می شود و به کولون نزولی و سیگموئید روده بزرگ (distal colon) گفته می شود.
مواد غذایی خورده شده پس از عبور از معده و روده کوچک به روده بزرگ می رسد و در آنجا آب و نمک مواد غذایی باقی مانده را جذب می شود. مواد زائد باقیمانده پس از عبور از روده بزرگ به راست روده یعنی 6 اینچ (15 سانتی متر) نهایی دستگاه گوارش می رود و در آنجا ذخیره می شود تا از طریق مقعد دفع شود. عضلات حلقه ای شکل (که به آن اسفنکتر نیز گفته می شود) در اطراف مقعد باعث می شود که مدفوع خارج نشود تا زمانی که در حین دفع مدفوع شل شوند.
آدنوکارسینوم (Adenocarcinoma) : آدنوکارسینوماها تومورهایی هستند که از پوشش داخلی اندام های داخلی شروع می شوند. "آدنو" به معنی غده است. این تومورها در سلولهایی با خاصیت غده ای یا سلولهای که ترشح کننده شروع می شوند. آنها می توانند در اندام های مختلف مانند ریه یا پستان تشکیل شوند. در سرطان روده بزرگ، تومورهای اولیه به صورت پولیپ آدنوماتوز کوچک شروع به رشد می کنند و می توانند به تومورهای بدخیم تبدیل شوند. اکثر سرطان های روده بزرگ آدنوکارسینوم هستند.
کارسینوئیدها تومورهایی هستند که از سلول های ویژه تولید کننده هورمون در روده شروع می شوند. غالباً هیچ علائمی ایجاد نمی کنند. برای این نوع تومور جراحی درمان معمول است.
سندرم تورکوت یک بیماری نادر است که شامل پولیپوز کولون، سرطان روده بزرگ و تومورهای مغزی است. در افراد مبتلا به این سندرم جهش در ژن های مختلف یافت شده است از جمله جهش در ژن های APC MLH1 و MSH2. به همین دلیل گفته می شود که سندرم تورکوت از نظر ژنتیکی ناهمگن است.
سندرم پوتز-جگرز یک اختلال اتوزومال غالب است که با ویژگی های زیر همراه است:
کول ملانوسیتیک (خال های آبی تیره یا قهوه ای) این خال ها می توانند در اطراف یا داخل دهان و اطراف چشم ها، سوراخ های بینی و مقعد قرار بگیرند. خال های تیره نیز ممکن است روی انگشتان ظاهر شوند. ضایعات ممکن است در بزرگسالی از بین بروند.
پولیپ های متعدد در دستگاه گوارش
سندرم پوتز-جگرز در اثر جهش در یک ژن در کروموزوم 19 معروف به STK11 ایجاد می شود که به عنوان ژن مهار کننده تومور عمل می کند.
Juvenile Polyposis Coli : این بیماری نادر یک اختلال اتوزومال غالب است که از جهش در ژن های مختلف حساس به سرطان از جمله ژن های SMAD4 / DPC4 و BMPR1A ایجاد می شود. این بیماری با ایجاد پولیپ هامارتوماتوز (یک تا بی شمار) همراه است که می تواند در سراسر دستگاه گوارش وجود داشته باشد. علائم آن شامل :
اسهال
خونریزی
آنتروپاتی از دست دهنده پروتئین
Juvenile Polyposis Coli با افزایش احتمال سرطان های دستگاه گوارش و پانکراس همراه است. به نظر می رسد بیشتر بیماران موارد پراکنده ای هستند (برای اولین بار در یک خانواده اتفاق می افتد).
پولیپ یک برآمدگی بافت از لایه داخلی کولون لومن (مرکز توخالی) روده بزرگ است. انواع مختلف پولیپ در زیر میکروسکوپ متفاوت به نظر می رسند. پولیپ ها رشد خوش خیم (غیر سرطانی) هستند اما سرطان می تواند در برخی از انواع پولیپ ها شروع شود. این پولیپ ها را می توان پیش سرطان دانست به همین دلیل حذف آنها مهم است. برخی از انواع پولیپ ها با گذشت زمان (معمولاً سال ها) می توانند به سرطان تبدیل شوند اما همه پولیپ ها به سرطان تبدیل نمی شوند. احتمال تبدیل پولیپ به سرطان به نوع پولیپ بستگی دارد.
آدنوم یک پولیپ است که از بافت تشکیل شده و کاملاً شبیه لایه مخاطی روده بزرگ شما است. اگرچه در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گیرد از چند طریق مهم متفاوت است. در بعضی موارد سرطان می تواند از آدنوم شروع شود.
آدنوما می تواند چندین الگوی رشد مختلف داشته باشد که توسط میکروسکوپ توسط آسیب شناس قابل مشاهده است. 2 الگوی رشد عمده وجود دارد: لوله ای و پرزدار. بسیاری از آدنوم ها مخلوطی از هر دو الگوی رشد دارند و به آنها آدنوم توبولوئیلی گفته می شود. بیشتر آدنوم های کوچک الگوی رشد لوله ای دارند. آدنوم های بزرگتر ممکن است دارای الگوی رشد پرزدار باشد که اغلب در آنها سرطان ایجاد می شود. آدنوم ها با الگوی رشد پرزدار نیز به احتمال زیاد سرطان در آنها ایجاد می شود.
مهمترین چیز این است که پولیپ شما کاملاً برداشته شده و سرطان را نشان نمی دهد. الگوی رشد فقط از این جهت مهم است که به شما کمک می کند تا مشخص کنید چه زمانی به کولونوسکوپی بعدی خود نیاز دارید تا مطمئن شوید در آینده به سرطان روده بزرگ مبتلا نخواهید شد.
اگر آدنوم شما بیوپسی شده اما به طور کامل برداشته نشده است باید در مورد سایر روش های درمانی با دکتر خود صحبت کنید. بیشتر اوقات آدنوم در طی کولونوسکوپی برداشته می شود. هر چند گاهی ممکن است آدنوم خیلی بزرگ باشد و در حین کولونوسکوپی از بین نرود. در چنین مواردی ممکن است برای برداشتن آدنوم به جراحی نیاز داشته باشید.
https://cancerfax.com/ta/colon-cancer/
انواع دیگر پولیپ های سرطان روده بزرگ
پولیپ در کولون ها یا راست روده
پولیپ ها انواع مختلفی دارند از جمله:
پولیپ هایپلاستیک و پولیپ های التهابی: این پولیپ ها شیوع بیشتری دارند اما به طور کلی پیش سرطانی نیستند. برخی از افراد با پولیپ های بزرگ hyperplastic (بیش از 1 سانتی متر) ممکن است نیاز به غربالگری سرطان روده بزرگ با کولونوسکوپی داشته باشند.
پولیپ های دندانه دار بی حرکت (SSP) و آدنوم های دندانه دار سنتی (TSA): درمان این پولیپ ها اغلب مانند آدنوم می باشد زیرا در آنها خطر بیشتری برای سرطان روده بزرگ وجود دارد.
از دیگر عواملی که می تواند یک پولیپ را بیشتر درگیر سرطان کند یا خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش دهد عبارتند از:
اگر یک پولیپ بزرگتر از 1 سانتی متر پیدا شود
اگر بیش از 3 پولیپ پیدا شود
اگر بعد از برطرف شدن دیسپلازی در پولیپ مشاهده شود. دیسپلازی یکی دیگر از موارد پیش سرطانی است. این بدان معناست که ناحیه ای در پولیپ یا پوشش کولون ها یا راست روده وجود دارد که سلول ها غیر طبیعی به نظر می رسند اما به سرطان تبدیل نشده اند.
اگر سرطان در یک پولیپ تشکیل شود می تواند با گذشت زمان در دیواره کولون ها یا راست روده رشد کند. دیواره کولون ها و راست روده از لایه های زیادی تشکیل شده است. سرطان روده بزرگ از داخلی ترین لایه (مخاط) شروع می شود و می تواند از طریق برخی یا تمام لایه های دیگر به سمت خارج رشد کند. وقتی سلول های سرطانی در دیواره قرار داشته باشند می توانند به رگ های خونی یا عروق لنفاوی وارد شوند (کانالهای کوچکی که مواد دفعی و مایعات را با خود حمل می کنند). از آنجا آنها می توانند به غدد لنفاوی اطراف یا به نقاط دوردست بدن سفر کنند. میزان شیوع سرطان روده بزرگ به میزان رشد عمیق آن در دیواره و گسترش آن در خارج روده بزرگ یا راست روده بستگی دارد.
بیشتر سرطان های روده بزرگ آدنوکارسینوم هستند. این سرطان ها در سلول هایی ایجاد می شوند که برای روان سازی روده بزرگ و راست روده مخاط را ایجاد می کنند. وقتی پزشکان در مورد سرطان روده بزرگ صحبت می کنند تقریباً همیشه در مورد این نوع صحبت می کنند. برخی از انواع فرعی آدنوکارسینوما مانند حلقه و موکوس ممکن است چشم انداز بدتری نسبت به سایر زیرگروه های آدنوکارسینوما داشته باشد. انواع دیگر تومورها که از روده بزرگ و راست روده شروع شوند. این شامل:
تومورهای کارسینوئید. این سلول ها از سلول های خاص هورمون سازی در روده شروع می شوند.
تومورهای استرومایی دستگاه گوارش (GIST) از سلولهای خاصی در دیواره روده بزرگ به نام سلول های بینابینی شروع می شود که برخی از ان ها خوش خیم هستند (سرطان نیستند). این تومورها در هر جای دستگاه گوارش یافت می شوند اما در روده بزرگ شایع نیستند.
لنفوم سرطان سلول های سیستم ایمنی بدن است. آنها بیشتر در گره های لنفاوی شروع می شوند اما همچنین می توانند از روده بزرگ، راست روده یا سایر اندام ها شروع شوند.
سرطان روده بزرگ مانند دیگر سرطان های رایج در جامعه مانند سرطان سینه زنان یا سرطان سینه مردان و سرطان پروستات و غیره قابل پیشگیری و درمان است. با دانستن علائم و نشانه های آن می توان به موقع به پزشک مراجعه کرد و تحت درمان قرار گرفت. کسانی که سابقه خانوادگی سرطان دارند بیش از دیگران باید نسبت به آن حساس باشند و تحت نظارت پزشک خود به غربالگری منظم بروند.
شیمی درمانی به عنوان یکی از راههای درمان سرطان روده بزرگ، شامل داروهای ضد سرطان می باشد که از طریق دهان یا تزریق در رگ به بیمار داده می شود. این داروها از طریق جریان خون در بدن به حرکت درآمده و خود را به بیشتر بخش های بدن می رسانند. شیمی درمانی برای درمان سرطان روده بزرگ در زمان های متفاوتی انجام می شود. در ادامه، به این موضوع، چگونگی انجام آن و داروهایی که در این روش درمانی به کار گرفته می شوند، خواهیم پرداخت.
چه زمانی از شیمی درمانی استفاده می شود؟
چگونگی انجام شیمی درمانی
داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی برای درمان سرطان روده
عوارض جانبی شیمی درمانی در درمان سرطان روده
چه زمانی از شیمی درمانی برای درمان سرطان روده استفاده می شود؟
شیمی درمانی کمکی Adjuvant chemo، بعد از جراحی تجویز می شود. هدف از بین بردن سلول های سرطانی است که ممکن است حین عمل جراحی باقی مانده باشند، زیرا بسیار کوچک بوده و از دید مخفی مانده اند. همچنین، برای از بین بردن سلول های سرطانی که از سرطان روده بزرگ یا راست روده فرار کرده و در سایر قسمت های بدن مستقر شده اند، اما به اندازه ای کوچک هستند که در تست های تصویربرداری دیده نشده اند. انجام شیمی درمانی در این مرحله، احتمال بازگشت سرطان را کاهش می دهد.
شیمی درمانی قبل از جراحی Neoadjuvant chemo، قبل از جراحی برای کاهش سرطان و سهولت برداشتن آن انجام می شود. این کار اغلب برای سرطان رکتوم انجام می شود.
شیمی درمانی برای سرطان روده پیشرفته، زمانی به کار گرفته می شود که سلول های سرطانی به دیگر بخش های بدن مانند کبد نیز سرایت کرده باشد. شیمی درمانی در این مرحله برای کوچک کردن تومورها و تسکین مشکلات ایجاد شده انجام می شود. اگر چه احتمال بهبود سرطان وجود ندارد، اما اغلب به افراد کمک می کند احساس بهتری داشته باشند و طول عمر بیشتری داشته باشند.
برای درمان سرطان روده بزرگ، می توانید شیمی درمانی را به روش های مختلفی انجام دهید.
داروها از طریق ورید وارد خون شده یا آنها را از طریق دهان مصرف می کنید. داروها وارد جریان خون می شوند و تقریباً به تمام مناطق بدن شما می رسند.
داروها دقیقاً در شریانی قرار می گیرند که به بخشی از بدن که مبتلا به سرطان است هدایت شوند. به این ترتیب، شیمی درمانی روی سلول های سرطانی در آن ناحیه متمرکز می شود. با محدود کردن مقدار دارویی که به بقیه بخش های بدن می رسند، عوارض جانبی کاهش می یابد.
داروهای شیمی درمانی برای سرطان روده بزرگ که از طریق ورید تزریق می شوند، می توانند به صورت تزریق طی چند دقیقه یا تزریق در طول دوره طولانی تر انجام شوند. این کار را می توان در مطب پزشک، مرکز تزریق یا در بیمارستان انجام داد.
برای تزریق داروی شیمیایی به داخل ورید، نیاز به سیستم IV بزرگ تر و محکم تری می باشد که به عنوان کاتترهای وریدی مرکزی (CVC)، دستگاه های دسترسی وریدی مرکزی (CVAD) یا خطوط مرکزی شناخته می شوند. این موارد برای قرار دادن داروها، فرآورده های خونی، مواد مغذی یا مایعات به داخل خون استفاده می شوند. همچنین، می توان از آنها برای گرفتن خون برای آزمایش استفاده کرد. انواع مختلف CVC وجود دارد. متداول ترین آنها پورت و خط PICC است.
شیمی درمانی به صورت دوره ای تجویز می شود و به دنبال آن، یک دوره استراحت به شما می دهند تا اثرات داروها بهبود یابد. دوره ها اغلب 2 یا 3 هفته طول می کشند. این برنامه بسته به داروهای مورد استفاده متفاوت است. به عنوان مثال، در مورد برخی داروها ، شیمی درمانی تنها روز اول دوره انجام می شود. در حالی که در مورد دیگر داروها، ممکن است چند روز پشت سر هم یا هفته ای یک بار تجویز شود. سپس، در پایان دوره، برنامه شیمی درمانی تکرار می شود تا دوره بعدی شروع شود.
شیمی درمانی Adjuvant یا Neoadjuvant اغلب بسته به داروهای مورد استفاده، 3 تا 6 ماه تجویز می شوند. طول دوره درمان سرطان روده بزرگ پیشرفته، به میزان عملکرد درمان و عوارض جانبی بستگی دارد.
https://hellosehat.com/kanker/kanker-usus-besar/obat-kanker-usus/
داروهایی که برای سرطان روده بزرگ مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از:
5-فلوروراسیل (FU-5)
کپستابین (Xeloda)، قرصی که پس از رسیدن به تومور به 5-FU تغییر می یابد.
ایرینوتسان (کامپتوسار)
اگزالی پلاتین (الوکساتین)
تری فلوریدین و تیپیراسیل (Lonsurf)، داروی ترکیبی به شکل قرص
اغلب اوقات، ترکیب 2 یا 3 دارو در شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرد. گاهی اوقات، داروهای شیمی درمانی به همراه داروی درمان هدفمند تجویز می شود.
داروهای شیمی درمانی به سلول هایی که به سرعت در حال تقسیم شدن هستند، حمله می کنند و به این صورت، بر علیه سلول های سرطانی عمل می کنند. اما سلول های دیگر، مانند سلول های موجود در مخاط دهان و روده و فولیکلول های مو نیز به سرعت تقسیم می شوند. این سلول ها می توانند تحت تأثیر شیمی درمانی قرار بگیرند و منجر به عوارض جانبی شوند.
عوارض جانبی شیمی درمانی بسته به نوع و دوز داروهای تجویز شده و مدت زمان مصرف آنها متفاوت است. عوارض جانبی شایع شیمی درمانی می تواند شامل موارد زیر باشد:
ریزش مو
زخم دهان
از دست دادن اشتها یا کاهش وزن
تهوع و استفراغ
اسهال
تغییر ناخن
تغییر پوست
شیمی درمانی می تواند سلول های خون ساز مغز استخوان را تحت تأثیر قرار دهد که منجر به موارد زیر می شود:
افزایش احتمال عفونت (به علت تعداد کم گلبول های سفید خون)
کبودی یا خونریزی (به علت تعداد کم پلاکت خون)
خستگی (به علت تعداد کم گلبول های قرمز خون و دیگر دلایل)
برخی از عوارض جانبی ها به علت داروهای خاص شیمی درمانی ایجاد می شوند. از تیم مراقبتی خود در مورد عوارض جانبی احتمالی داروهای خاصی که دریافت می کنید، بپرسید. مثلاً:
سندروم دست و پا Hand-foot syndrome، این سندروم در طول درمان با کپستابین یا 5-FU (در صورت تزریق) ایجاد می شود. این سندروم می تواند به صورت قرمزی دست و پاها شروع شود و سپس ممکن است به درد و حساسیت در کف دست و پا بینجامد. اگر تشدید شود، ممکن است پوست تاول بزند یا پوست کنده شود که گاهی منجر به زخم های دردناک می شود. مهم است که بلافاصله در مورد علائم اولیه مانند قرمزی یا حساسیت به پزشک خود اطلاع دهید تا اقدامات لازم برای جلوگیری از بدتر شدن اوضاع را انجام دهد.
نورپاتی (آسیب عصبی)، یک عارضه جانبی شایع اگزالی پلاتین است. علائم شامل بی حسی، گزگز و حتی درد دست و پاها است. همچنین، می تواند باعث حساسایت شدید به سرما در گلو، مری (لوله اتصال گلو به معده) و کف دست شود. این حالت می تواند منجر به درد هنگام بلعیدن مایعات سرد شود. اگر اگزالی پلاتین دریافت کرده اید، در مورد عوارض جانبی با پزشکتان صحبت کنید و در صورت بی حسی، گز گز یا سایر عوارض جانبی، فوراً به او اطلاع دهید.
واکنش های آلرژیک یا حساسیتی، در برخی افراد هنگام مصرف داروی اگزالی پلاتین اتفاق می افتد. علائم می تواند شامل بثورات پوستی، تنگی قفسه سینه و مشکل تنفس، کمر درد یا احساس سرگیجه، حواس پرتی یا احساس ضعف باشد. در صورت مشاهده هر یک از این علائم هنگام شیمی درمانی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
اسهال، یکی از عوارض جانبی شایع بسیاری از داروهای شیمی درمانی است که می تواند با داروی ایرینوتسان، شدید شود. برای جلوگیری از کم آب شدن بدن باید سریع درمان شود. اگر از داروهای شیمی درمانی استفاده می کنید که ممکن است منجر به اسهال شود، پزشکتان دستوراتی را در مورد داروهایی که باید مصرف کنید و چگونگی مصرف آنها برای کنترل این وضعیت، به شما خواهد داد.
اغلب این عوارض جانبی با گذشت زمان و پس از پایان دوره درمان از بین می روند. برخی از آنها مانند بی حسی دست و پا ناشی از اگزالی پلاتین، ممکن است به مدت طولانی ادامه داشته باشند. اغلب روش هایی برای کاهش این عوارض وجود دارد. به عنوان مثال، می توان داروهایی برای کمک به شما در پیشگیری یا کاهش حالت تهوع و استفراغ تجویز کرد. ممکن است به شما گفته شود در هنگام شیمی درمانی، تراشه یخ در دهانتان قرار دهید تا احتمال ابتلا به زخم های دهان کاهش یابد.
هر گونه سوال در مورد عوارض جانبی را با تیم پزشکی خود در میان بگذارید. همچنین، عوارض جانبی یا تغییراتی را که هنگام دریافت شیمی درمانی مشاهده می کنید گزارش دهید تا بلافاصله درمان شوند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به کاهش دوزهای داروهای شیمیایی یا تأخیر یا توقف درمان باشد تا از بدتر شدن مشکل پیشگیری شود. به نظر می رسد افراد مسن قادر به تحمل برخی از انواع شیمی درمانی برای سرطان روده بزرگ یا مقعد هستند. سن دلیل بر توقف درمان نیست.
همانطور که گفتیم شیمی درمانی به عنوان یکی از راههای درمان سرطان روده بزرگ می باشد. اگر چه این روش درمانی مانند سایر روشها ممکن است عوارضی را به دنبال داشته باشد، اما با مشورت با پزشک می توانید عوارض جانبی ناشی از درمان را مدیریت کرده و آنها را کاهش دهید.
تأثیر تغذیه مناسب بر سرطان روده بزرگ موضوعی انکارناپذیر است. به گفته برخی مطالعات، افرادی که به درستی غذا می خورند، ورزش می کنند، وزن خوبی دارند و مصرف الکل را به حداقل می رسانند، احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ را بیش از یک سوم کاهش می دهند.
داشتن رژیم غذایی مناسب نه تنها ممکن است احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ را کاهش دهد، بلکه در دوران درمان و ریکاوری این بیماری نیز می تواند موثر واقع شود.
روده بزرگ نقش بسیار مهمی در سیستم هضم بدن دارد و مواد مغذی را پردازش کرده و به بدن تحویل می دهد تا شما قوی و سالم بمانید. خوب غذا خوردن و حفظ رژیم غذایی مغذی، یکی از بهترین روش هایی است که علاوه بر اینکه به پیشگیری از این بیماری کمک می کند، می تواند در صورت ابتلا، در راستای درمان بیماری و دوران ریکاوری نیز موثر واقع شود.
لبنیات. اکثر مطالعات نشان می دهند که مصرف لبنیات سرشار از کلسیم، احتمال ابتلا به سرطان روده را کاهش می دهند. مکمل های کلسیم نیز ممکن است مفید باشند. با پزشک خود در این مورد مشورت کنید. ویتامین D که به شیر افزوده می شود نیز ممکن است از شما در برابر این نوع سرطان محافظت کند، اما تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است.
این مواد غنی از مواد مغذی هستند و منابع خوبی از منیزیم و فیبر می باشند. روزانه 90 گرم غلات سبوس دار بخورید – بلغور جو دوسر، نان گندم سبوس دار و برنج قهوه ای گزینه های خوبی به شمار می روند.
حبوبات (به عنوان مثال دانه های سویا، نخود و عدس) مملو از فیبر، پروتئین و ویتامین های E و B هستند. آنها همچنین دارای ترکیباتی به نام فلاونوئیدها هستند که می توانند مانع از رشد تومورها شوند، همچنین برخی از آنتی اکسیدان ها ممکن است به حفاظت از شما در برابر سرطان روده کمک کنند.
میوه ها و سبزیجات رنگارنگ. اینها دارای مواد طبیعی هستند که ممکن است رشد سلول های سرطانی را مسدود کرده و یا با التهابی که می تواند باعث سرطان شود، مقابله کنند. مطالعات مربوط به ارتباط میوه ها و سبزیجات با جلوگیری از سرطان روده بزرگ متفاوت بوده، اما به عنوان بخشی از رژیم غذایی سالم توصیه می شوند.
ماهی های چرب مانند سالمون سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 هستند که برای سلامت قلب بسیار مفید می باشند و ممکن است رشد سلول های سرطانی را کند کنند. اما اینکه آیا خوردن ماهی می تواند به شما در جلوگیری از سرطان روده بزرگ کمک کند، روشن نیست. برخی تحقیقات نشان می دهند افرادی که به جای گوشت قرمز ماهی می خورند، کمتر به سرطان روده مبتلا می شوند.
در صورت نیاز به هر گونه مکمل کلسیم، امگا3 یا انواع ویتامین های E ،D و B، می توانید به سایت داروهوم (داروخانه آنلاین دکتر بهزاد بهمنی) مراجعه کرده و داروی مورد نظر را به صورت آنلاین تهیه نمایید.
گوشت قرمز. به گفته دانشمندان، مصرف مداوم گوشت قرمز مانند گوشت گاو، گوشت خوک و گوشت بره، احتمال ابتلا به سرطان روده را افزایش می دهند، اما علت آن را نمی دانند. ممکن است برخی مواد سرطان زا به دلیل پخته شدن گوشت در دمای بالا ایجاد شوند.
گوشت فرآوری شده. گوشت هایی مانند گوشت های دودی یا گوشت هایی که مواد شیمیایی به آنها افزوده شده مانند هات داگ، بیکن، ژامبون و ... می توانند احتمال ابتلا به سرطان روه را افزایش دهند.
الکل. نوشیدن متوسط یا زیاد الکل (2 یا 3 لیوان در روز) می تواند 20 درصد احتمال ابتلا به سرطان و نوشیدن زیاد، تا 40 درصد می تواند احتمال ابتلا به سرطان را افزایش دهد. اگر اغلب بیش از سه نوشیدنی در روز می نوشید، با پزشک خود در مورد غربالگری سرطان روده بزرگ صحبت کنید.
از آنجا که روده بزرگ نقش زیادی در هضم دارد. بدن شما مواد مغذی، چربی ها و پروتئین های لازم را برای عملکرد مناسب هنگام مبارزه با سرطان، دریافت نمی کند. به همین دلیل، برنامه غذای شما باید شامل غذاهایی باشد که این نیازها را برآورده کند.
علاوه بر این، درمان های سرطان مانند شیمی درمانی می تواند برای بدن شما بسیار دشوار باشد، زیرا گاهی اوقات منجر به از بین رفتن بافت سالم و سرطانی می شوند. به طور کلی، بیماران سرطانی کالری یا پروتئین کافی دریافت نمی کنند. تأمین حداقل کالری و پروتئین مورد نیاز برای حفظ یک سیستم ایمنی سالم و جلوگیری از عفونت های بعدی در بدن ضروری است. بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ به طور خاص به پروتئین و فیبر اضافی برای کمک به تمیز نگهداشتن روده بزرگ و همچنین جلوگیری از گسترش عفونت نیاز دارند.
برای جلوگیری از حالت تهوع و نفخ، پنج تا شش وعده غذایی کم در روز توصیه می شود. وعده های غذایی منظم برای سوخت رسانی به بدن در این دوران ضروری است. بنابراین، سعی کنید به آرامی غذا بخورید و بنوشید. همچنین می توانید برای جلوگیری از حالت تهوع از حضور در فضایی که بوی پخت و پز در آن زیاد است، خودداری کنید.
اولین قدم برای داشتن یک برنامه غذایی، فکر کردن در مورد برنامه روزانه ای هست که دارید. لازم به یادآوری است که وضعیت سلامتی، محدودیت های غذایی و توانایی های افراد منحصر به فرد است. به عنوان مثال، میزان توانایی جویدن و بلعیدن، آلرژی غذایی و ... را باید در نظر بگیرید. در صورت نیاز به کمک، پزشک یا متخصص تغذیه نیز می تواند با شما همکاری کند تا بر اساس نیازهای فردی یک برنامه غذایی تهیه کنید.
آبرسانی مناسب، کلید آماده سازی برای درمان های معمول سرطان روده بزرگ مانند جراحی، پرتو درمانی یا شیمی درمانی است. میوه ها و سبزیجات از آنجا که حاوی ویتامین ها و آنتی اکسیدان های حیاتی هستند، از برنامه های افزودنی بسیار خوبی برای برنامه غذایی شما به شمار می آیند. برخی مواد غذایی ممکن است قبل از جراحی توصیه نشوند، بنابراین حتماً با پزشکتان در این مورد صحبت کنید. اسموتی ها و آبمیوه ها راهی عالی برای هیدراته ماندن هستند و ترکیبی عالی از فیبر و پروتئین در صورت کمبود اشتها یا مشکل در جویدن ارائه می دهند.
https://www.utancancer.fi/kann-till-cancerriskerna/kost/
در صورت امکان، هفته ای یک تا 3 بار ماهی تازه را به برنامه غذایی خود اضافه نمایید. ماهی سرشار از پروتئین بدون چربی و اسیدهای چرب امگا 3 است که هر دو مورد برای افرادی که با سرطان روده بزرگ مبارزه می کنند ضروری است.
سایر غذاها و میان وعده هایی که می توانید امتحان کنید، شامل غذاهای مطلوب زیر می باشد:
مرغ پخته شده
برنج یا نودل کره ای
کراکر
اسموتی (ترکیبی از نصف فنجان شیر، یک موز بزرگ، نصف فنجان بلغور جو دو سر و نصف قاشق غذاخوری کره بادام زمینی با مقداری دارچین)
این اسموتی دارای فیبر محلول، پروتئین و کمی چربی است که به کنترل عوارض اسهال کمک می کند. اگر در حال انجام شیمی درمانی هستید و شما را از خوردن غذاهای سرد منع کرده اند، می توانید این اسموتی را با شیر گرم درست کنید.
رژیم غذایی شما پس از درمان سرطان روده بزرگ و دوران ریکاوری باید بر روی تغذیه مناسب متمرکز باشد تا از سرطان و سایر بیماری های مزمن مانند بیماری های قلبی، فشار خون و دیابت جلوگیری کند. اگر عوارض جانبی شما فروکش کرده است، می توانید برخی غذاهای معمول خود را اضافه کنید. به استفاده از مواد غذایی حاوی چربی های مفید، گوشت بدون چربی و پروتئین گیاهی ادامه دهید. محصولات لبنی کم چرب نیز می تواند افزودنی خوبی باشد. به محدود کردن مصرف الکل و تنباکو ادامه دهید.
صرفنظر از اینکه همچنان با عوارض جانبی درگیر هستید یا نه، دو میان وعده که می توانید در خانه درست کنید و برای شما مفید است را ارائه می دهیم:
- ترکیبی از ماست یونانی ساده و بدون چربی، 4 تا 6 شیرینی زنجبیلی و در صورت تمایل نصف موز خرد شده می تواند یک میان وعده سبک و موثر برای کنترل تهوع باشد. اگر اسهال دارید، موز را حتما به این ترکیب اضافه کنید تا فیبرهای محلول بیشتری داشته باشید.
- پن کیک با پروتئین بالا، ترکیبی از 1 موز بزرگ رسیده، یک تخم مرغ ارگانیک، ¼ فنجان شیر غیرلبنی و یک دوم فنجان جو دو سر آسیاب شده (این مواد را مخلوط کنید و در صورتی که خمیر غلیظ است، شیر بیشتری اضافه کنید.) این پن کیک ها فیبرهای محلول زیادی دارند و حرکت دستگاه گوارش را راحت تر می سازند.
اگر چه سرطان روده بزرگ یکی از شایع ترین سرطان ها می باشد، با این حال با داشتن رژیم غذایی سالم و تغذیه مناسب می توان احتمال ابتلا به این بیماری را کاهش داد و یا حتی در صورت ابتلا، روند درمان و بهبود را راحت تر پشت سر گذاشت.