سرطان خون در کودکان، شایع ترین نوع سرطان در سنین کودکی و نوجوانی است که مرتبط با گلبول های سفید خون می باشد. سرطان خون در واقع ناشی از رشد گلبول های سفید خون غیرطبیعی در مغز استخوان است که به سرعت از طریق جریان خون عبور می کنند و سلول های سالم را از بین می برند. این امر احتمال عفونت و سایر مشکلات بدن را افزایش می دهد. به همان اندازه که ابتلا به سرطان برای کودک سخت است، خوب است بدانید که اکثر کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان خون در دوران کودکی می توانند با موفقیت درمان شوند. آشنایی با علائم و نشانه های لوسمی در کودکان می تواند شما را در پیگیری هر چه سریع تر درمان سرطان خون در کودکان یاری رساند.
به محض اینکه سرطان خون در کودک شما تشخیص داده شود، تیم درمانی در مورد گزینه های درمان سرطان با شما صحبت خواهند کرد. بسیار مهم است که مزایای هر یک از روش های درمان سرطان خون در کودکان را بدانید و ریسک ها و عوارض جانبی آنها را بشناسید. درمان اصلی سرطان خون در کودکان، شیمی درمانی می باشد. برای کودکان مبتلا به سرطان خون با ریسک بالاتر، شیمی درمانی با دوز بالا به همراه پیوند سلول های بنیادی انجام می شود. سایر روش های درمانی نیز ممکن است در شرایط خاص مورد استفاده قرار گیرد. با ما باشید تا روش های درمان سرطان خون در کودکان را بهتر بشناسید.
با پزشک و سایر اعضای تیم مراقبتی در مورد بهترین گزینه های درمانی برای کودک خود صادقانه صحبت کنید. درمان به طور عمده به نوع سرطان خون و همچنین موارد دیگر بستگی دارد. میزان بقا در بیشتر انواع سرطان خون در کودکان با گذشت زمان افزایش یافته است و معالجه در مراکز ویژه کودکان و نوجوانان از مزایای مراقبت های تخصصی برخوردار است. سرطان های دوران کودکی بهتر از سرطان های بزرگسالان به درمان پاسخ می دهند و بدن کودکان اغلب درمان را بهتر تحمل می کند.
جراحی برای درمان لوسمی در کودکان
پرتو درمانی برای درمان سرطان خون در کودکان
شیمی درمانی برای درمان سرطان خون در کودکان
درمان هدفمند برای درمان لوسمی در کودکان
ایمونوتراپی برای درمان سرطان خون در کودکان
شیمی درمانی دوز بالا و پیوند سلول های بنیادی
جراحی نقش بسیار محدودی در درمان سرطان خون کودکان دارد. از آنجا که سلول های سرطان خون به طور گسترده ای در مغز استخوان و خون پخش می شوند، درمان این نوع سرطان با جراحی امکان پذیر نیست. گذشته از نمونه برداری احتمالی غدد لنفاوی، جراحی به ندرت حتی در تشخیص سرطان خون نقشی دارد، زیرا این عمل معمولاً با آسپیرات مغز استخوان انجام می شود و نمونه برداری معمولاً می تواند سرطان خون را تشخیص دهد.
اغلب قبل از شروع شیمی درمانی، برای قرار دادن یک لوله پلاستیکی کوچک به نام کاتتر وریدی مرکزی (CVC) یا دستگاه دسترسی وریدی (VAD) به یک رگ خونی بزرگ، نیاز به جراحی است. انتهای لوله دقیقاً زیر پوست می ماند یا از ناحیه قفسه سینه یا بازو خارج می شود.
CVC در طی درمان (غالباً برای چندین ماه) برای دادن داروهای داخل وریدی (IV) مانند شیمی درمانی و گرفتن نمونه خون در جای خود باقی می ماند. این باعث کاهش تعداد میله های سوزنی مورد نیاز در طول درمان می شود. برای والدین بسیار مهم است که یاد بگیرند چگونه از کاتتر مراقبت کنند تا آلوده نشود.
در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. تابش برای درمان سرطان خون همیشه لازم نیست، اما می تواند در شرایط خاص استفاده شود:
گاهی اوقات برای جلوگیری یا سرایت لوسمی به مغز یا درمان بیضه ها در پسران در صورت ابتلای آنها به سرطان خون، از این روش استفاده می شود. اما شیمی درمانی اغلب در این شرایط به جای آن استفاده می شود.
می توان از آن (به ندرت) برای درمان توموری که بر نای فشار می آورد استفاده کرد. اما شیمی درمانی اغلب به جای آن استفاده می شود، زیرا ممکن است با سرعت بیشتری کار کند.
تابش به کل بدن اغلب قسمت مهمی از درمان قبل از پیوند سلول های بنیادی است.
شیمی درمانی، اصلی ترین روش درمان اغلب لوسمی های دوران کودکی است. در این روش درمانی از داروهای ضد سرطان استفاده می شود که از طریق ورید (IV)، در عضله، در مایع مغزی نخاعی (CSF) اطراف مغز و نخاع تجویز می شود یا از طریق دهان مصرف می شود. به جز مواردی که در CSF استفاده می شود، داروهای شیمیایی وارد جریان خون می شوند و به تمام مناطق بدن می رسند و این روش درمانی را برای سرطان هایی مانند سرطان خون بسیار مفید می سازند. سرطان خون با ترکیبی از چندین داروی شیمی درمانی، درمان می شود. پزشکان به مدت چند دوره شیمی درمانی می دهند و پس از هر دوره از درمان، یک دوره استراحت به بدن زمان می دهند تا بهبود یابد.
به طور کلی، در درمان سرطان خون حاد میلوئیدی (AML) از دوزهای بالاتر شیمی درمانی در مدت زمان کوتاه تر (معمولاً کمتر از یک سال) استفاده می شود و در درمان سرطان خون حاد لنفوسیتی (ALL) از دوزهای کمتر شیمی درمانی برای مدت زمان طولانی تری استفاده می شود (معمولاً 2 تا 3 سال).
داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی
وین کریستین
داونوروبیسین (داونومایسین)
دوکسوروبیسین (آدریامایسین)
ایداروبیسین
سیتارابین (سیتوزین آرابینوزید یا ara-C)
ال- آسپاراژیناز
اتوپوزاید
مرکاپتوپورین (6-MP)
تیوگوانین (TG-6)
متوترکسات
میتوکسانترون
سیکلوفسفامید
داروهای کورتیکواستروئید مانند پردنیزون، پردنیزولون، دگزامتازون یا هیدروکورتیزون
کودکان احتمالاً در طول دوره درمان چندین مورد از داروها را دریافت می کنند، اما همه آنها را دریافت نمی کنند.
شیمی درمان در کودکان می تواند با عوارض جانبی همراه باشد. داروهای شیمیایی می توانند برخی سلولهای طبیعی بدن را تحت تأثیر قرار دهند که منجر به عوارض جانبی می شود. عوارض جانبی شیمی درمانی بستگی به نوع و دوز داروهای داده شده و مدت زمان درمان دارد. این عوارض جانبی می تواند شامل موارد زیر باشد:
ریزش مو
زخم های دهان
از دست دادن اشتها
اسهال
تهوع و استفراغ
داروهای شیمیایی همچنین سلولهای طبیعی مغز استخوان را تحت تأثیر قرار می دهند که می تواند تعداد سلول های خون را کاهش دهد. این می تواند منجر به موارد زیر شود:
افزایش خطر عفونت (به علت تعداد کم گلبول های سفید طبیعی)
کبودی و خونریزی به راحتی (به علت پلاکت خون بسیار کم)
خستگی (به علت تعداد کم گلبول های قرمز)
مشکلات در تعداد سلول های خونی اغلب در ابتدا توسط خود سرطان خون ایجاد می شود. به دلیل شیمی درمانی ممکن است در اولین بخش درمان بدتر شوند، اما با از بین رفتن سلول های لوسمی و بهبود سلول های طبیعی مغز استخوان، احتمالاً بهبود می یابند.
در سال های اخیر، داروهای جدیدی که بخش های خاصی از سلول های سرطانی را هدف قرار می دهند، تولید شده است. این داروهای هدفمند متفاوت از داروهای شیمی درمانی استاندارد عمل می کنند. در بعضی شرایط می توان آنها را به جای یا همراه با شیمی درمانی استفاده کرد و دارای عوارض جانبی متفاوت با شیمی درمانی می باشند. برخی از داروهای درمان هدفمند در درمان سرطان خون در کودکان می توانند مفید باشند.
https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/leukemia/diagnosis-treatment/drc-20374378
تقریباً همه کودکان مبتلا به سرطان خون میلوئیدی مزمن (CML) دارای یک کروموزوم غیرطبیعی در سلول های سرطان خون خود هستند که به عنوان کروموزوم فیلادلفیا شناخته می شود. این کروموزوم ها دارای جهش ژنی خاصی هستند که با نام BCR-ABL شناخته می شود و به رشد سلول های لوسمی کمک می کند.
داروهای هدفمند معروف به مهارکننده های تیروزین کیناز (TKI) مانند ایماتینیب (Gleevec)، داساتینیب (Sprycel) و نیلوتیینیب (Tasigna) به سلول هایی حمله می کنند که جهش ژن BCR-ABL دارند. این داروها در کنترل سرطان خون برای مدت طولانی در اکثر کودکان بسیار موثر هستند، اگرچه هنوز مشخص نیست که این داروها می توانند به بهبود CML کمک کنند.
تعداد کمی از کودکان مبتلا به لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL) نیز کروموزوم فیلادلفیا را در سلول های سرطان خون خود دارند. مطالعات نشان داده است که وقتی یکی از این داروهای هدفمند همراه با شیمی درمانی تجویز می شود نتیجه آنها بهتر می شود. این داروها روزانه به صورت قرص مصرف می شوند.
عوارض جانبی احتمالی این داروها شامل اسهال، حالت تهوع، درد عضلانی، خستگی و بثورات پوستی است. اینها به طور کلی خفیف هستند. یک عارضه جانبی متداول، تورم در اطراف چشم یا دست و پا است که ممکن است در اثر مصرف داروها بر قلب ایجاد شود. از دیگر عوارض جانبی احتمالی می توان به کاهش تعداد گلبول های قرمز خون و پلاکت هنگام شروع درمان اشاره کرد. این داروها همچنین ممکن است رشد کودک را کاهش دهند ، به خصوص اگر قبل از بلوغ استفاده شود.
این درمان هدفمند یک آنتی بادی مونوکلونال (پروتئین ایمنی ساخته دست بشر) است که با داروی شیمی درمانی ارتباط دارد. آنتی بادی مانند یک سیگنال خانگی عمل می کند، داروی شیمی درمانی را به سلول های لوسمی می رساند، جایی که وارد سلول ها می شود و آنها را از بین می برد، وقتی که آنها می خواهند به سلول های جدید تقسیم شوند.
از این دارو می توان برای درمان برخی از کودکان مبتلا به سرطان خون حاد میلوئیدی (AML) در موقعیت های مختلف استفاده کرد:
می تواند به عنوان بخشی از درمان اولیه AML، همراه با شیمی درمانی مورد استفاده قرار گیرد.
در صورت بازگشت لوسمی یا عدم پاسخگویی به درمان، می توان آن را تجویز کرد (معمولاً به خودی خود)
این دارو به صورت تزریق داخل وریدی (IV) تجویز می شود. هنگامی که به عنوان بخشی از اولین درمان استفاده می شود، معمولاً یک بار در مرحله القا و یک بار در هنگام ادغام (تشدید) انجام می شود. هنگامی که برای درمان AML استفاده می شود که دوباره بازگشته است یا هنوز در حال رشد است. به طور معمول برای 3 دوز تجویز می شود و 3 روز بین هر دوز فاصله است.
ایمونوتراپی استفاده از داروهایی است که به سیستم ایمنی بدن خود بیمار کمک می کند تا سلولهای سرطانی را تشخیص داده و از بین ببرد. انواع مختلفی از ایمونوتراپی برای استفاده در برابر سرطان خون در دوران کودکی در حال بررسی است و برخی دیگر از آنها در حال استفاده هستند.
برای این روش درمانی، سلول های ایمنی به نام سلول های T از خون کودک خارج شده و به طور ژنتیکی در آزمایشگاه تغییر می یابد تا گیرنده های خاصی (به نام گیرنده های آنتی ژن کایمریک یا CAR) در سطح خود داشته باشند. این گیرنده ها می توانند به پروتئین های موجود در سلول های لوسمی متصل شوند. سپس سلول های T در آزمایشگاه تکثیر شده و به خون کودک بازگردانده می شوند و در آنجا می توانند سلول های سرطان خون را جستجو کرده و به آنها حمله کنند.
آنتی بادی ها پروتئین های ساخته شده توسط سیستم ایمنی بدن برای کمک به مبارزه با عفونت ها هستند. نسخه های ساخته شده توسط بشر از این پروتئین ها که آنتی بادی های مونوکلونال نامیده می شوند می توانند برای حمله به یک هدف خاص مانند پروتئین در سطح سلول های سرطان خون طراحی شوند.
از پیوند سلول های بنیادی (SCT) که به آن پیوند مغز استخوان نیز گفته می شود، گاهی اوقات می توان برای بهبود شانس بهبود لوسمی در کودکان استفاده کرد. SCT به پزشکان اجازه می دهد حتی از دوزهای شیمی درمانی بیشتر از حد تحمل کودک استفاده کنند.
شیمی درمانی با دوز بالا مغز استخوان را از بین می برد، جایی که سرطان خون شروع می شود، اما همچنین در آنجا سلول های جدید خون نیز تشکیل می شوند. این موضوع می تواند منجر به عفونت های تهدید کننده زندگی، خونریزی و سایر مشکلات ناشی از شمارش سلول های خون شود. برای بازگرداندن سلول های بنیادی خون ساز در مغز استخوان، پیوند سلول های بنیادی انجام می شود. سلول های بنیادی خون ساز که برای پیوند استفاده می شود می تواند از خون یا از مغز استخوان باشد. گاهی اوقات از سلول های بنیادی خون بند ناف نوزاد استفاده می شود.
سرطان خون در کودکان یکی از انواع شایع سرطان در دوران کودکی می باشد. تشخیص به موقع بیماری و پیگیری هر چه سریع تر روش های درمانی می تواند در درمان موثر لوسمی در کودکان موثر باشد. اینکه کدام روش درمانی مناسب کودک شماست، موضوعی است که پزشک بایستی در مورد آن تصمیم گیری نماید، اما لازم و ضروری است که شما نیز با کلیت روش های درمان لوسمی کودکان و عوارض جانبی آنها آشنایی داشته باشید.
سرطان پروستات، پس از سرطان معده و سرطان پوست، سومین سرطان شایع میان مردان ایرانی است. براساس این آمار، ۱۶٫۹۳ درصد از مردان در ایران به این سرطان مبتلا میشوند. برخی از افراد با این سوال مواجه میشوند که چگونه میتوان از بروز سرطان پروستات جلوگیری کرد. ریسک ابتلا به سرطان پروستات، با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد. حدود ۶۰ درصد از تشخیص‌های ابتلا به این سرطان، مربوط به سنین بالای ۶۵ سال است. نژاد و عوامل ژنتیکی در بروز این بیماری نقش مهمی را ایفا میکنند. حفظ سلامت بدن و رعایت اصول مربوط به سلامت با بالا رفتن سن و درمان مشکلات و بیماری‌های فعلی باعث میشود که ریسک بروز ابتلا به سرطان پروستات کمتر شود. در این مقاله به بررسی راهکارهای پیشگیری از سرطان پروستات می پردازیم.
راه های پیشگیری از سرطان پروستات
غربالگری به منظور تشخیص به موقع سرطان پروستات
فعالیت های موثر در پیشگیری از سرطان پروستات چیست؟
رژیم غذایی مناسب جهت پیشگیری از سرطان پروستات
سرطان پروستات یک تومور در حال رشد است که معمولاً به هیچ قسمتی فشار وارد نمی‌کند و باعث بروز درد نخواهد شد به همین دلیل ممکن است این بیماری تا مدت زیادی هیچ گونه نشانه و علامت هشدار دهنده اولیه نداشته باشد. با این حال، سرطان پیشرفته پروستات اغلب علائمی را ایجاد می کند. برخی علائم سرطان پروستات می توانند توسط بیماری های دیگری به وجود آیند به همین دلیل فرد به معاینه نیاز خواهد داشت. از جمله علائم سرطان در پروستات مردان می توان به مشکلات ادراری، مشکلات جنسی، درد و بی حسی اشاره کرد.
رعایت کردن برخی نکات باعث میشود که ریسک بروز سرطان پروستات کاهش پیدا کند. علت اصلی پیدایش این سرطان عوامل مختلفی مانند سن، ارث، شغل، تغذیه و مصرف داروهای مختلف است که در ایجاد این بیماری مؤثر می باشند. وجود سرطان پروستات در خانواده، موجب می شود که افراد دیگر در معرض خطر ابتلا به این نوع سرطان قرار گیرند. همچنین هر چه سن بالاتر رود، خطر ابتلا به این نوع سرطان افزایش می یابد.بنابراین این افراد میتوانند برای کاهش خطر ابتلا با رعایت رژیم غذایی مناسب، فعالیت های ورزشی منظم و چکاپ های دوره ای از این سرطان پیشگیری مناسبی داشته باشند.
مردانی که ریسک بروز این نوع سرطان در آنها معمولی است بهتر است غربالگری سرطان پروستات را در سن ۵۵ سالگی شروع کنند. اما اگر شما در گروه‌های پرخطر قرار دارید باید از سن چهل سالگی به غربالگری سرطان پروستات بپردازید. نظرات موافق و مخالف متعددی در ارتباط با غربالگری سرطان پروستات وجود دارد و تصمیم گیری در ارتباط با شروع غربالگری باید با نظر پزشک انجام شود. این غربالگری شامل عکس برداری دیجیتال از رکتوم یا انجام آزمایش خون آنتی ژن پروستات است در صورتی که نتیجه آزمایش شما بالاتر از سطح متوسط باشد و نتیجه اسکن دیجیتال شما طبیعی باشد احتمال پزشک درخواست انجام تست شاخص سلامت پروستات را خواهد داد.
بر اساس مطالعات انجام شده، چاقی خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش میدهد . مردانی که BMI (شاخص توده بدنی) آن ها بالاتر از 30 باشد خطر ابتلا به سرطان پروستات در آن ها بیشتر است.
ترک سیگارباعث افزایش سطح سلامت میشود و ریسک ابتلا به سرطان را کاهش می دهد.
مطالعات مربوط به ریسک سرطان پروستات و ورزش، نشان می دهد افرادی که ورزش می کنند ممکن است خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهند. ورزش منظم علاوه بر حفظ تناسب اندام باعث کاهش التهاب و بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با بیماری‌ها خواهد شد و تاثیرات منفی حاصل از نداشتن فعالیت جسمانی را از بین می‌برد.
ریسک بروز سرطان پروستات در افرادی که از لحاظ جنسی فعال هستند دو تا سه برابر کمتر از سایر افرادی است که فعالیت جنسی کمی دارند. متخصصان این زمینه عقیده دارند که نعوظ و رابطه جنسی باعث خروج مواد سمی و سایر ترکیبات التهاب آور از بدن خواهد شد.
انجام چکاپ و معاینات منظم به منظور تشخیص به موقع سرطان پروستات یکی از بهترین روش های پیشگیری است.
برخی مواد غذایی یا مکمل‌های غذایی هستند که باعث میشوند سرعت رشد سرطان پروستات یا ریسک ابتلای مجدد به آن پس از درمان کاهش پیدا کند و به این صورت از بروز این سرطان جلوگیری میکنند. در ادامه به بررسی این غذا ها و مکمل ها میپردازیم.
سبزیجات خانواده کلم شامل کلم بروکلی، گل کلم، کلم بروکسل، اسفناج و کلم پیچ است که میتوانند روند پیشرفت سرطان پروستات را کند نمایند و ریسک بروز نوع بدخیم ان را کاهش دهند.
نتایج حاکی از بررسی ۱۰۵ مطالعه توسط محققان در مورد تاثیرات قهوه بر خطر ابتلا به سرطان منتشرشد نشان میداد که قهوه و قابلیت آنتی اکسیدانی آن می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات و برخی دیگر از انواع بیماری را کاهش دهد.
گوجه‌فرنگی، هندوانه و سایر خوراکی‌های قرمز، دارای آنتی‌اکسیدان قدرتمندی به‌نام لیکوپن (Lycopene) است. این ترکیب شیمیایی به مدت طولانی در بدن ذخیره نمی‌شود پس باید یک ماده غذایی لیکوپن دار به طور منظم مصرف شود تا کمبود آن در بدن جبران شود. جذب لیکوپن از گوجه فرنگی پخته شده راحت تر است. همچنین لیکوپن با رسیدن گوجه، در آن انباشته میشود پس گوجه‌فرنگی هرقدر قرمزتر باشد، بهتر است.
ویتامین دی می‌تواند از شما در برابر سرطان پروستات و سایر انواع بیماری‌ها محافظت کند.مصرف غذاهای حاوی ویتامین دی از قبیل روغن جگر ماهی کاد، ماهی سالمون و یک نوع قارچ خشک شده می‌تواند بسیار کارامد باشد. اما باید به این توجه کرد که نور آفتاب یک منبع عالی برای ساخت ویتامین دی است. روزانه حدود ۱۰ دقیقه بدون ضد آفتاب در مقابل نور آفتاب قرار بگیرید.
سویا به یک گروه خاص از گیاهان تعلق دارد و برخی از مواد شیمیایی موجود در آن در سایر گیاهان از قبیل نخود و لوبیا و عدس یافت میشود همچنین منبع غنی دیگری که میتوان نام برد محصولاتی از قبیل شیر سویا، ماست، توفو، نان سویا، میسو و... هستند.
برخی انواع سرطان پروستات، غیر تهاجمی هستند و به همین دلیل ممکن است فرد هیچ علائمی نداشته باشد. با این حال،در صورت بروز هر یک از علائم اشاره شده در این مقاله بهترین کار این است که درنگ نکرده و به پزشک مراجعه نمایید
تفاوت عمده بین شیمی درمانی و رادیوتراپی، در روش انجام آنها است.
شیمی درمانی نوعی از درمان سرطان است که در آن به بیمار داروهای خاص، برای از بین بردن سلول های سرطانی داده می شود، در حالی که رادیوتراپی یا پرتو درمانی نوعی از درمان سرطان است که در آن به تومورهای سرطانی اشعه با دوز بالا تابانده می شود. در ادامه، به مباحث زیر خواهیم پرداخت:
تفاوت های اصلی شیمی درمانی و رادیوتراپی
هدف از انجام شیمی درمانی و رادیوتراپی
انواع شیمی درمانی و ررادیو تراپی
عوارض جانبی شیمی درمانی و رادیوتراپی
تفاوت های اصلی بین شیمی درمانی و رادیوتراپی
شیمی درمانی دارویی است که برای از بین بردن سلول های سرطانی به فرد بیمار داده می شود. داروی شیمی درمانی معمولاً از طریق دهان به بیمار داده می شود و یا از طریق انفوزیون به داخل رگ بیمار تزریق می شود. انواع مختلفی از داروهای شیمی درمانی وجود دارد. پزشک شما می تواند موثرترین آنها در درمان سرطان شما را تجویز نماید. شیمی درمانی بسته به نوع داروی دریافتی می تواند عوارض جانبی زیادی داشته باشد.
پرتو درمانی در واقع تاباندن مستقیم مقادیر زیادی از اشعه رادیویی به تومور می باشد. این پرتوها آرایش DNA تومور را به هم ریخته و باعث کوچک شدن یا مرگ آن می شوند. این نوع درمان سرطان، عوارض جانبی کمتری نسبت به شیمی درمانی دارد، زیرا تنها یک بخش از بدن را هدف قرار می دهد. این موضوع می تواند یکی از تفاوت های شیمی درمانی و پرتودرمانی باشد.
هر دو درمان اهداف یکسانی دارند:
درمان: سلول های سرطانی را از بین می برد و از بازگشت دوباره سرطان جلوگیری می کند.
کنترل: رشد تومورهای سرطانی را کند یا متوقف کرده و مانع از گسترش سلول های سرطانی به سایر قسمت های بدن می شود.
تسکین: برای کاهش درد علائم دشوار سرطان
هنگامی که یک روش درمانی به تنهایی قادر به از بین بردن سلول های سرطانی نیست، هر دو روش درمانی می تواند ابزاری قدرتمند برای کاهش سرعت پیشرفت سرطان، تسکین درد و سایر علائم ناراحت کننده باشند.
گرچه شیمی درمانی و رادیوتراپی یا پرتو درمانی هر دو به سلول های سرطانی حمله می کنند، اما هر دو درمان به روش های مختلف تومورهای سرطانی را از بین می برند.
در شیمی درمانی داروهای شیمیایی در جریان خون بیمار گردش می کنند و سلول های سرطانی را در هر جای بدن تشخیص دهند از بین می برند، نه فقط در محلی که تومور سرطانی (اولیه) از آنجا شروع شده است. این داروها از کل سیستم بدن عبور می کنند که به آن درمان سیستمیک می گویند.
در رادیوتراپی به جای دارو از اشعه های قوی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کنند و این روش یک درمان محلی است، زیرا پرتو ها مناطقی را که سلول های سرطانی رشد کرده اند، مورد هدف قرار می دهند.
شیمی درمانی را به روش های مختلفی انجام می دهند که به شرح زیر است:
بیمار داروها را به صورت قرص یا کپسول دریافت می کند. داروها باید به طور دقیق و منظم مصرف شود. در صوتی که بیمار نتواند دارو ها را در ساعات تعیین شده مصرف کند، باید سریعا با کادر درمانی خود تماس بگیرد.
در این روش ممکن است دارو به طور مستقیم داخل رگ تزریق شود یا از راه سرم وارد خون شود. البته برای تزریق داروها به بیمار ممکن است تزریق به صورت عضلانی یا اینتراکتال ( دارو به فضای خالی بین بافت ها تزریق می شود) انجام گیرد.
انواع رادیوتراپی یا پرتو درمانی به سه دسته تقسیم می شود:
رادیوتراپی خارجی: در این روش دستگاه خارج از بدن، اشعه را به سلول های سرطانی منتقل می کند و آن ها را از بین می برد.
رادیوتراپی داخلی: این روش با نام براکی تراپی نیز شناخته می شود. در این روش منبع اشعه در داخل بدن بیمار به صورت مایع یا جامد در نزدیکی محل تومور قرار دارد.
رادیوتراپی سیستمیک: مواد رادیواکتیو به صورت مایع یا قرص هستند که بیمار آن ها را می خورد یا به صورت تزریقی وارد بدن بیمار می شود، نهایتا این مواد در سرتاسر بدن پخش شده و وظیفه درمانی خود را انجام می دهند.
https://cn.weblogographic.com/chemotherapy-vs-radiation-therapy
پزشک با توجه به نوع سرطان و آنچه که تشخیص می دهد یکی از انواع رادیوتراپی را برای درمان فرد استفاده می کند.
نوع عوارض جانبی فرد مبتلا به سرطان، به شرایط سلامتی و داروهایی که استفاده می کند، بستگی دارد.
برخی از عوارض شیمی درمانی عبارتند از:
خستگی
ریزش مو
کبودی
عفونت
کم خونی ( تعداد گلبول های قرمز خون کم می شود)
تهوع و استفراغ
تغییر اشتها
یبوست
اسهال
مشکلات عصبی مانند بی حسی، درد
تغییر رنگ پوست و خشکی آن
تغییر در میل جنسی و عملکرد جنسی
مشکلات باروری
عوارض جانبی پرتو درمانی به نوع و محل پرتو درمانی بستگی دارد. نکته مهمی که باید در نظر بگیرید، رژیم غذایی سالم در طول پرتو درمانی است، زیرا یک رژیم غذایی مغذی می تواند در بهبودی حال بیمار کمک بسیاری کند.
تنگی نفس
مشکل در بلع
تهوع و استفراغ
اسهال
مشکلات جنسی
تحریک مثانه
خونریزی از رکتوم (راست روده)
برخی اوقات، یکی از درمان ها می تواند در در درمان نوعی خاصی از سرطان، موثرتر از دیگری باشد. در سایر مواقع، شیمی درمانی و رادیوتراپی می توانند یکدیگر را تکمیل کرده و در کنار هم قرار بگیرند. هنگامی که با تیم پزشکی خود صحبت می کنید، آنکولوژیست شما گزینه هایی را که در درمان سرطان شما موثرتر خواهند بود، به شما ارائه می دهد. شما می توانید به همراه تیم مراقبتی خود در مورد گزینه درمانی مناسب، تصمیم بگیرید.
گاهی اقات شیمی درمانی و پرتودرمانی برای درمان انواع خاصی از سرطان ها در کنار هم استفاده می شوند که درمان همزمان نامیده می شود. درمان همزمان در صورتی به شما توصیه می شود که:
سرطان با جراحی قابل برداشتن نیست.
به احتمال زیاد، ممکن است سرطان به نقاط دیگر بدن شما نیز سرایت کند.
سرطان شما به یک نوع خاص درمان، پاسخ نمی دهد.
شیمی درمانی و پرتودرمانی از روش های متداول درمان انواع سرطان می باشند. اینکه از بین این دو روش، کدام یک را دریافت کنید، بستگی به نوع و محل سرطان و وضعیت کلی سلامت شما دارد. تفاوت عمده شیمی درمانی و پرتودرمانی ، نحوه ارائه آنهاست. هر دو روش، هدف یکسانی را دنبال می کنند که از بین بردن سلول های سرطانی می باشد. تعیین گزینه درمانی مناسب و مشورت با پزشک از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
سرطان پروستات سرطانی است که در غده پروستات شروع می شود و سرطان پروستات پیشرفته زمانی اتفاق می افتد که سرطان از پروستات به دیگر بخش های بدن پخش یا متاستاز شود. هنگامی که سلول ها از تومور اصلی جدا شده و به بافت های اطراف حمله می کنند، سرطان گسترش می یابد. به این حالت، متاستاز موضعی گفته می شود. سرطان می تواند به طور مستقیم به بافت های اطراف پخش شده یا از طریق سیستم لنفاوی به بخش های دور دست بدن منتقل شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، به آن بیماری متاستاتیک یا سرطان پروستات با متاستاز به بخش خاصی از بدن گفته می شود.
درمان های مختلف سرطان می توانند روند پیشرفت سرطان پروستات پیشرفته را کند کنند، اما می توان گفت مرحله 4 سرطان پروستات برای اغلب مردان قابل درمان نیست. با این حال، روش های درمانی عمر بیمار را طولانی تر کرده و از علائم بیماری می کاهند.
بر اساس مرحله بندی سرطان پروستات، سرطان پروستات پیشرفته یا متاستاتیک همان مرحله 4 سرطان می باشد. مرحله 4 هنگامی رخ می دهد که سرطان پروستات در زمان تشخیص، به ارگان ها یا بافت های دور دست بدن سرایت کرده باشد. اغلب اوقات، پزشکان سرطان پروستات را در مراحل اولیه تشخیص می دهند. این بیماری به طور کلی یک سرطان با رشد آهسته می باشد، اما می تواند گسترش یافته یا بعد از درمان، بازگردد یا عود کند. تومورهای جدید می توانند در هر اندامی رشد کنند، اما سرطان پروستات به احتمال زیاد به بخش های زیر گسترش می یابد:
غده فوق کلیوی
استخوان ها
کبد
ریه ها
در ادامه خواهید خواند:
سرطان پروستات پیشرفته چه نشانه هایی دارد؟
چه کسی در معرض خطر این مرحله از سرطان پروستات قرار دارد؟
چگونه مرحله 4 سرطان پروستات تشخیص داده می شود؟
درمان سرطان پروستات پیشرفته چیست؟
چگونه با این مرحله از سرطان پروستات مواجه شویم؟
هنگامی که سرطان به پروستات محدود می شود، بسیاری از مردان هیچ علامتی ندارند. برخی دیگر ممکن است در ادرار کردن دچار مشکل شوند یا متوجه خون در ادرار شوند.
علائم عمومی سرطان متاستاتیک شامل موارد زیر می باشد:
ضعف
خستگی
کاهش وزن
علائم دیگر مرحله 4 سرطان پروستات بسته به جایی دارد که سرطان پخش شده است و تومورها تا چه حد بزرگ شده اند:
سرطانی که به استخوان متاستاز شده است، می تواند منجر به درد استخوان و شکستگی شود.
سرطانی که به کبد گسترش یابد، ممکن است باعث تورم شکم یا زرد شدن پوست و چشم ها شود که به زردی معروف است.
وجود تومور در ریه ها می تواند منجر به تنگی نفس یا درد قفسه سینه شود.
گسترش سرطان به مغز می تواند منجر به سردرد، سرگیجه و تشنج شود.
علت دقیق سرطان پروستات مشخص نیست. خطر ابتلا به این سرطان پس از 50 سالگی افزایش می یابد. برخی از گروه ها به احتمال زیاد به انواع تهاجمی سرطان پروستات مبتلا می شوند، از جمله مردان آفریقایی-آمریکایی و مردانی که دارای جهش ژنتیکی ارثی خاص مانند BRCA1 ،BRCA2 و HOXB13 هستند. اغلب مردان مبتلا به سرطان پروستات، همیشه سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند. اما داشتن پدر یا برادر مبتلا به سرطان پروستات، خطر سرطان پروستات را دو برابر می کند.
اگر قبلاً به سرطان متاستاتیک پروستات مبتلا شده باشید، اگر با علائم جدیدی پس از تکمیل درمان مواجه شدید، به پزشکتان اطلاع دهید. برای تعیین اینکه سرطان پروستات بازگشته یا گسترش یافته است، پزشک شما احتمالاً آزمایش های تصویربرداری را توصیه خواهد نمود که شامل موارد زیر می باشد:
اشعه ایکس
سی تی اسکن
اسکن MRI
پت اسکن
اسکن استخوان
احتمالاً برای تشخیص سرطان پروستات نیازی به همه این تست ها نخواهید داشت. پزشک شما آزمایش ها را بر اساس علائم و معاینه بدنی شما انتخاب می نماید. اگر هر کدام از تصاویر ناهنجاری ها را نشان دهد، لزوماً به معنای ابتلا به سرطان نیست. همچنین، ممکن است نیاز به انجام آزمایش اضافی باشد. اگر توده ای پیدا کردید، احتمالاً پزشک شما بیوپسی پروستات را توصیه خواهد نمود.
برای انجام بیوپسی، پزشک از سوزن برای برداشتن نمونه ها از ناحیه مشکوک استفاده می کند. آسیب شناس سلول های برداشته شده را زیر میکروسکوپ تجزیه و تحلیل می کند تا ببیند آیا سرطانی هستند یا نه. همچنین، آسیب شناس می تواند تشخیص دهد که آیا نوع سرطان پروستات تهاجمی است یا نه.
مهم نیست که سرطان پروستات کجا پخش شود و شیوع یابد، به هر حال درمان آن همانند درمان سرطان پروستات است. منتهی درمان در مرحله پیشرفته، سخت تر خواهد بود. درمان سرطان پروستات متاستاتیک شامل درمان های هدفمند و سیستمیک است و اغلب مردان نیاز به ترکیبی از درمان ها دارند.
هورمون درمانی هورمون های مردانه که به رشد سلول های سرطانی پروستات کمک می کنند را سرکوب می کند. پزشک ممکن است هورمون درمانی های زیر را توصیه نماید:
ارکیکتومی یک عمل جراحی برای برداشتن بیضه ها است، جایی که هورمون ها تولید می شوند.
آگونیست های هورمون آزاد کننده هورمون لوتیئنی داروهایی هستند که باعث کاهش تولید تستوسترون در بیضه ها می شوند. شما می توانید این داروها را با تزریق یا با کاشت زیر پوستی دریافت نمایید.
آنتاگونیست LHRH داروهایی هستند که سطح تستوسترون را به سرعت کاهش می دهند. شما می توانید این داروها را با تزریق ماهانه زیر پوست خود دریافت نمایید.
مهارکننده های CYP17 و آنتی آندروژن ها به عنوان قرص هایی که می توانید روزانه مصرف کنید، در دسترس هستند.
عوارض جانبی داروهای هورمون درمانی شامل واکنش محل تزریق، اختلال عملکرد جنسی و کم خونی است.
پروونج (Sipuleucel-T) واکسنی است که پزشکان از آن برای معالجه سرطان پروستات پیشرفته استفاده می کنند، به ویژه اگر به هورمون درمانی پاسخ ندهند. این واکسن با استفاده از گلبول های سفید خون شما ساخته می شود. بیمار آن را به صورت داخل وریدی در سه دوز با فاصله دو هفته دریافت می کند. عوارض جانبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
حالت تهوع
سردرد
کمردرد
درد مفاصل
در پرتو درمانی خارجی، پرتوهای اشعه غده پروستات یا ناحیه دیگری از بدن را هدف قرار می دهند. در صورت گسترش سرطان به استخوان ها می تواند به کاهش علائم کمک کند. خستگی عارضه جانبی رایج این درمان است.
برای پرتو درمانی داخلی، پزشک دانه های رادیواکتیو را درون پروستات بیمار قرار می دهد. دانه ها مقدار کمی تابش دائم یا مقدار بالای موقتی از تابش را از خود ساطع می کنند. عوارض جانبی احتمالی شامل اختلال عملکرد جنسی، مشکلات ادراری و مشکلات روده است.
شیمی درمانی سلول های سرطانی را در بدن از بین می برد. ممکن است تومورهای موجود را کوچک کند و رشد تومورهای جدید را کند کرده یا از آن جلوگیری نماید. عوارض جانبی شامل تهوع، کاهش اشتها و کاهش وزن است.
https://cancerfax.com/haw/prostate-cancer-treatment-in-india/
در حالی که جراحی برای برداشتن تومور می تواند یک گزینه درمانی باشد، پزشکان با احتمال کمی آن را برای سرطان پروستات که در نواحی مختلف گسترش یافته است توصیه می نمایند. اگر برخی از روش های درمانی بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارند، حتماً با پزشکتان در میان بگذارید.
همچنین می توانید در مورد آزمایش های بالینی سرطان پروستات سوال کنید. این آزمایش ها شامل درمان های جدیدتری است که هنوز مورد استفاده قرار نمی گیرند. علاوه بر درمان سرطان، پزشک ممکن است بتواند برای علائم خاص مانند درد، خستگی و مشکلات ادراری راه حل هایی ارائه نماید.
مهم ترین کاری که می توانید انجام دهید این است که اطلاعات خود را در این زمینه بالا ببرید تا بتوانید تصمیمات آگاهانه ای بگیرید. با پزشکان و تیم مراقبتی خود راحت باشید. نگرانی های خود را ابراز کنید و برای ارتقای کیفیت زندگیتان تلاش کنید. در صورت احساس نیاز، نظر پزشک دیگری را نیز جویا شوید. برقراری ارتباط با افرادی که با این مشکل روبه رو هستند و به اشتراک گذاری اطلاعات می تواند در این راستا به شما کمک کند.
برخی از درمان های مکمل ممکن است در مقابله با مرحله 4 سرطان پروستات مفید باشند. مثلاً:
تای چی، یوگا یا سایر حرکات درمانی
موزیک درمانی
مراقبه، تمرین های تنفسی یا سایر تکنیک های آرام سازی
ماساژ
هیچ درمانی برای مرحله 4 سرطان پروستات یا همان سرطان پروستات پیشرفته یا متاستاتیک وجود ندارد. تیم مراقبتی به شما کمک خواهند کرد تا ضمن حفظ کیفیت زندگی خوب، تا حد امکان به کنترل سرطان کمک کنند. همه چیز بستگی به سرعت سرایت سرطان و واکنش شما به درمان دارد. با درمان، می توانید سال ها با سرطان متاستاتیک پروستات زندگی کنید. بنابراین امید خود را از دست ندهید و جهت راحت کردن شرایط و کاهش علائم بیماری به پزشکتان مراجعه نموده و پیگیری های لازم را انجام دهید.
سرطان سینه یا سرطان پستان یک بیماری زنانه شایع است که کمتر در مردان دیده می شود به طوری که از هر 100 مورد ابتلا به سرطان سینه تنها یک مورد آن در مردان مشاهده می شود و همچنین در میان یک میلیون مرد تنها 10 نفر دچار این بیماری می شوند. علائم این نوع سرطان در خانم‌ها و آقایان مشابه است، اما از آن جا که مردان به طور منظم سینه‌های خود را بررسی نمی کنند و ماموگرافی انجام نمی‌دهند معمولا متوجه علائم آن نمی‌شوند. سرطان سینه در مردان از بیماری‌های نادر در میان آقایان است که به علت رشد و تکثیر خارج از کنترل سلولهای داخل پستان رخ می دهد و ممکن است به سایر قسمت‌های بدن نیز منتقل شود و در آنجا گسترش یابد. در ادامه با علت سرطان سینه در مردان و علائم و راه های درمان آن بیشتر آشنا می شویم.
https://www.cancer.org/cancer/breast-cancer-in-men/detection-diagnosis-staging/detection.html
علائم سرطان سینه در مردان
عوامل موثر در ابتلا به سرطان سینه در مردان
تشخیص سرطان سینه در مردان
مراحل سرطان سینه در مردان
درمان سرطان سینه در مردان
شایع ترین علائم سرطان سینه در مردان، برآمدگی و برجستگی بدون درد و سفتی است که در زیر نوک سینه به وجود می آید. اندازه سرطان سینه در مردان در تشخیص اولیه معمولاً 2.5 سانتیمتر قطر دارد. تشکیل سرطان در زیر نوک سینه ممکن است رنگ نوک سینه را تغییر داده و به رنگ جدیدی در بیاورد. علاوه بر این، از نشانه های دیگر می توان به موارد زیر اشاره کرد:
زخمی شدن پوست سینه
جمع شدن نوک سینه به سمت داخل
قرمزی، خارش یا فلسی شدن نوک سینه
ورقه ورقه شدن یا کم رنگ شدن پوست سینه
ترشحات نوک سینه
درد در نوک سینه
عوامل خطر سرطان سینه در مردان
مواردی وجود دارند که به عنوان عوامل خطر سرطان سینه یاد می شوند و موجب تشدید ریسک ابتلا به این سرطان می شوند. در ادامه به بررسی تعدادی از آنها می پردازیم.
قرار گرفتن در معرض اشعه های یونیزه از عواملی است که احتمال بروز سرطان سینه در مردان را افزایش می دهد. مردانی که قبلاً برای درمان بدخیمی در ناحیه قفسه سینه تحت درمان با شیوه پرتو درمانی قرار گرفته اند، به عنوان مثال مردانی که برای درمان لنفوم هوچکین که نوعی سرطان خون محسوب می شود، احتمال بروز سرطان سینه در آن ها بیشتر از دیگر مردان است.
در حالت عادی مردان در مقایسه با زنان مقدار بسیار کمتری استروژن تولید می کنند. اما در بعضی شرایط خاص و بیماری ها ممکن است سطح استروژن در مردان افزایش غیر عادی داشته باشد. رشد و بزرگ شدن غیر عادی سینه های مردان که اصطلاحا به آن ژنیکوماستی (gynecomastia) می گویند در نتیجه افزایش همین سطح استروژن به وجود می آید. غالبا سرطان سینه در مردان دارای گیرنده استروژن مثبت هستند یعنی پروتئینی که بر روی سطح سلول های سرطانی وجود دارد می تواند استروژن را دریافت کرده و آن را از طریق دیواره سلول به داخل سلول بفرستد. دو بیماری نیز وجود دارد که می تواند باعث افزایش سطح استروژن و میزان تولید آن در خون شود. یکی سندرم Klinefleter و دیگری بیماری سیروز کبدی است.
سندرم کالین فلتر در مردانی رخ میدهد که با یک نسخه اضافه از کروموزوم X متولد میشوند. در نتیجه به جای XY به صورت XXY هستند. مردان مبتلا به این سندروم بیضه‌هایی کوچک‌تر از اندازه طبیعی دارند و میزان ترشح تستوسترون در آن کاهش یافته و استروژن بیشتری در بدن آنها تولید میشود.
بیماری سیروز کبدی ممکن است در نتیجه مصرف بیش از حد الکل، هپاتیت مزمن ویروسی یا شرایط ژنتیکی به وجود آید که این بیماری منجر به افزایش تجمع مواد سمی در کبد می شود. بروز سیروز کبدی منجر به تغییر میزان پیوند های پروتئینی و آزاد هورمون های زنان و مردانه در خون می شود و باعث افزایش سطح استروژن در جریان خون مردان می شود. در نتیجه مصرف زیاد الکل احتمال بروز سیروز کبدی را در مردان افزایش داده و فرد استروژن بیشتری تولید می کند که موجب می شود فرد در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار گیرد.
اگر پدر، برادر یا سایر بستگان مذکر یا حتی مونث فرد به انواع سرطان سینه مبتلا شده باشند احتمال ابتلا افزایش می‌یابد. اختلالات ژنتیکی در ژن‌های BRCA۱ و BRCA۲ از عوامل نادر، اما موثر در ابتلا به سرطان سینه می‌باشد. ژن BRCA2 ژنی است که بر روی کروموزوم 13 قرار دارد و وظیفه آن سرکوب کردن رشد بیش از حد سلول های غیر عادی می باشد.
لازمه تشخیص سرطان سینه یافتن سلول های سرطانی در بافتی است که از قسمت مشکوک برداشته شده است (نمونه برداری). بافت سینه ای مردان کوچک است و به همین خاطر تشخیص بافت سرطانی می تواند به راحتی و با لمس کردن حتی توسط خود فرد نیز انجام شود. همچنین بافت برداری در مردان ساده تر از زنان است. نمونه برداری با سوزن از توده مشکوک می تواند آغازی برای تشخیص سرطان سینه باشد. برای این کار پزشکان سوزنی در داخل توده فرو میکنند و مقداری از بافت ناحیه مشکوک به سرطان را بر می دارند. بعد از آن آزمایشات میکروسکوپی به وسیله پاتولوژیست (متخصص آسیب شناسی) بر روی بافت برداشته شده انجام می گیرد تا علت بروز این توده تشخیص داده شود. روش دیگر تشخیص سرطان سینه در مردان شامل برداشتن کامل حجم توده می باشد. همچنین اگر ترشحاتی از نوک سینه فرد خارج شود می توان از همین ترشحات برای تشخیص استفاده کرد.
مرحله 0 به intraductal carcinoma یا سرطان داخل لوله ای می گویند و به معنی این است که سرطان از مجاری لنفی فراتر نرفته است و در قسمت های مختلف بدن پخش نشده است.
در مرحله 1 سرطان سینه، قطر تومور حدود 2 سانتیمتر یا کمتر است و هنوز گره های لنفاوی و دیگر قسمت های بدن را درگیر نکرده است.
سرطان مرحله 2، به 2 دسته کلی تقسیم می شود. دسته اول قطر تومور کمتر از 2 سانتیمتر است و به گره های لنفاوی زیر بغل رسیده اند یا توموری که بین 2 تا 5 سانتیمتر قطر دارد ولی هنوز گره های لنفاوی زیر بغل را درگیر نکرده اند. تومورهای دسته دوم بزرگتر از 5 سانتیمتر هستند و گره های لنفاوی را درگیر نکرده اند یا اندازه ای بین 2 تا 5 سانتیمتر دارند و گره های لنفاوی را نیز درگیر کرده اند.
این مرحله، 2 نوع پیشرفته ای از سرطان سینه را در بر می گیرد. سرطان سینه پیشرفته نوع اول به معنی این است که تومور کمتر از 5 سانتیمتر قطر دارد ولی به گره های لنفاوی که به دیگر ساختار ها متصل هستند نرسیده یا اینکه تومور بزرگتر از 5 سانتیمتر است و گره های لنفاوی را درگیر کرده ولی ممکن است به یکدیگر یا به ساختارهای دیگر متصل شده باشند. تومور نوع دوم نیز توموری است که بافت هایی مثل پوست، قفسه سینه یا گره های لنفاوی در داخل قفسه سینه را درگیر کرده است.
سرطان سینه در مرحله 4 به سرطانی اطلاق می شود که متاستازیک است و به دیگر قسمت های بدن کشیده شده است. یعنی سرطان سینه متاستاز کرده و ممکن است تومور در قسمت های دیگر بدن مثل استخوان ها، شش ها، کبد یا حتی مغز نیز به وجود آمده باشد.
شکل های مختلفی از درمان برای مردانی که مبتلا به سرطان سینه هستند وجود دارد. در ادامه به درمان های متعارفی که برای درمان مردان مبتلا به سرطان پستان به‌کار می‌رود می پردازیم.
دو نوع جراحی برای درمان سرطان سینه در مردان وجود دارد. نوع اول جراحی پستان برداری است. به این معنی که پستان، تعداد زیادی از غدد لنفاوی زیر بغل، حاشیه بالای ماهیچه‌های قفسه سینه و گاهی قسمتی از ماهیچه‌های دیواره قفسه سینه برداشته می شود. نوع دوم جراحی نگه دارنده پستان است که فقط توده سرطانی برداشته می شود. بعد از جراحی سرطان سینه مردان برای بیمار پرتودرمانی تجویز میشود تا اگر سلول سرطانی باقی‌مانده از بین بروند.
در پرتودرمانی از پرتوهای ایکس یا دیگر انواع پرتو برای کشتن سلولهای سرطانی با انرژی بالا یا جلوگیری از رشد آنها استفاده میشود. پرتودرمانی دو نوع است. پرتودرمانی خارجی و پرتودرمانی داخلی. پرتودرمانی خارجی با استفاده از یک دستگاه خارج از بدن، به طرف توده سرطانی پرتو فرستاده میشوند. پرتودرمانی داخلی با استفاده از مواد رادیواکتیو موجود بر روی سوزن‌ها، لوله‌های نازک، دانه‌ها (Seeds)، سیم‌ها یا کاتترها مستقیماً داخل یا نزدیک سرطان قرار می‌گیرند. تجویز اینکه کدام نوع پرتودرمانی برای درمان به کارگیرد به نوع و مرحله سرطان بستگی دارد.
نوعی درمان سرطان با استفاده از داروها را شیمی درمانی می نامند که رشد سلولهای سرطانی را با کشتن سلول‌ها یا توقف تقسیم آنها، متوقف میکند. شیمی درمانی به این صورت است که داروها وارد جریان خون میشوند و میتوانند بر سلولهای سرطانی تأثیر بگذارند. شیمی‌درمانی موضعی نیز وجود دارد. این نوع شیمی درمانی به‌طور مستقیم در کانال نخاعی، یک اندام یا حفره بدن مثل شکم انجام میشود، داروها به‌طور عمده بر سلولهای سرطانی همین نواحی اثر می‌گذارند. مانند پرتو درمانی روش تجویز شیمی درمانی سرطان سینه مردان نیز به نوع و مرحله سرطان بستگی دارد.
در حدود 9 نفر از هر 10 مرد مبتلا به سرطان پستان، سلول های سرطانی پستان دارای پروتئین (گیرنده) در خارج هستند که می توانند به هورمون هایی مانند استروژن یا پروژسترون متصل شوند و به رشد آن ها کمک کنند. به این موارد سرطان های پستان گیرنده هورمون مثبت (HR مثبت) گفته می شود. بعضی اوقات سرطان های پستان گیرنده استروژن مثبت (ER مثبت) یا گیرنده پروژسترون مثبت (PR مثبت) نامیده می شوند. این سرطان ها معمولاً با هورمون درمانی درمان می شوند. برخی از داروهای درمان هدفمند سرطان سینه مردان می توانند هورمون درمانی را حتی بیشتر موثرتر کنند، اگرچه این داروهای هدفمند ممکن است به عوارض جانبی نیز اضافه کنند.
سرطان سینه در مردان می تواند به اندازه سرطان سینه در زنان خطرناک باشد. چرا که مردان دیر تر متوجه وجود آن می شوند و کمتر به علائم آن اهمیت می دهند. به همین دلیل این سرطان فرصت پخش شدن در بدن را پیدا میکند و به نوع بد خیم تبدیل می شود. پیشنهاد می شود علاوه بر چکاپ شدن های منظم، اگر متوجه علائم مشکوکی در ناحیه سینه شدید هرچه زودتر به پزشک مربوطه مراجعه کنید.