ساختار رحم
پیش سرطان های دهانه رحم
انواع سرطان دهانه رحم
راه های تشخیص سرطان دهانه رحم
جراحی برای درمان سرطان دهانه رحم
درمان پیش سرطان دهانه رحم
عوامل خطر سرطان دهانه رحم
عوامل خطر قابل تغییر سرطان دهانه رحم
عوامل خطر غیر قابل تغییر سرطان دهانه رحم
https://www.orci.or.tz/shingo-ya-kizazi/
دهانه رحم از دو قسمت ساخته شده و با دو نوع سلول مختلف پوشانده شده است.
قسمت پایین رحم، دهانه رحم است که با سلول های غده ای پوشیده شده است.
Exocervix (اکتوسرویکس) قسمت بیرونی دهانه رحم است که در طی معاینه با اسپکولوم توسط پزشک قابل مشاهده است و توسط سلول های سنگفرشی پوشانده شده است.
جایی که این دو نوع سلول در دهانه رحم به هم می رسند، منطقه تحول نامیده می شود. با افزایش سن و هنگام زایمان، مکان دقیق منطقه تحول تغییر می کند. بیشتر سرطان های دهانه رحم در سلول های منطقه تحول آغاز می شوند.
سلول های موجود در ناحیه تحول ناگهان به سرطان تبدیل نمی شوند. در عوض، سلول های طبیعی دهانه رحم ابتدا بتدریج دچار تغییرات غیرطبیعی می شوند که به آن ها پیش سرطان گفته می شود. پزشکان از اصطلاحات مختلفی برای توصیف این تغییرات پیش سرطانی استفاده می کنند، از جمله نئوپلازی داخل اپیتلیال دهانه رحم (CIN)، ضایعه داخل اپیتلیال سنگفرشی (SIL) و دیسپلازی. هنگامی که پیش سرطان ها در آزمایشگاه بررسی می شوند، براساس مقیاس 1 تا 3 درجه بندی می شوند.
در CIN1 (دیسپلازی خفیف یا SIL با درجه پایین) بافت، زیادی غیرطبیعی به نظر نمی رسد و آن را کمترین پیش سرطان دهانه رحم می دانند.
در CIN2 یا CIN3 (دیسپلازی متوسط / شدید یا SIL درجه بالا) بافت، بیشتر غیر طبیعی به نظر می رسد. SIL درجه بالا جدی ترین پیش سرطان است.
اگرچه سرطان های دهانه رحم از سلول هایی با تغییرات پیش سرطانی شروع می شوند، اما فقط برخی از زنان مبتلا به پیش سرطان به این نوع سرطان مبتلا می شوند. برای بیشتر خانم ها، سلول های پیش سرطانی بدون هیچ درمانی از بین می روند. اما در برخی از زنان، پیش سرطان ها به سرطان های واقعی (تهاجمی) تبدیل می شوند. درمان آن ها تقریباً می تواند از همه سرطان های دهانه رحم جلوگیری کند.
سرطان های دهانه رحم و پیش سرطان های دهانه رحم بر اساس نحوه مشاهده آن ها در آزمایشگاه با میکروسکوپ طبقه بندی می شوند. انواع اصلی سرطان های دهانه رحم، کارسینوم سلول سنگفرشی و آدنوکارسینوما هستند.
از 10 سرطان دهانه رحم تقریبا 9 تای آن ها، سرطان سلول سنگفرشی است. این سرطان ها از سلول های موجود در خارج رحم ایجاد می شوند. کارسینومای سلول سنگفرشی غالباً از ناحیه تحول (جایی که رحم خارجی به درون رحم می پیوندد) شروع می شود.
بیشتر موارد دیگر سرطان دهانه رحم آدنوکارسینوم است. آدنوکارسینوماها سرطان هایی هستند که از سلول های غده ای ایجاد می شوند. آدنوکارسینومای دهانه رحم از سلول های غده مخاطی غدد درون رحم ایجاد می شود.
سرطان های دهانه رحم دارای ویژگی های کارسینوم سلول سنگفرشی و آدنوکارسینوما هستند. به این موارد کارسینوم آدنوسکواموز یا کارسینومای مخلوط گفته می شود.
گرچه تقریباً همه سرطان های دهانه رحم یا کارسینوم سلول سنگفرشی یا آدنوکارسینوم هستند، اما انواع دیگر سرطان نیز می توانند در دهانه رحم ایجاد شوند. این انواع دیگر مانند ملانوم، سارکوم و لنفوم بیشتر در سایر قسمت های بدن دیده می شود.
سرطان دهانه رحم که دومین سرطان شایع خانم ها در سراسر جهان است، پس از ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم، ایجاد می شود. این بیماری ممکن است با نشانه هایی مانند پریودهای سنگین تر از حالت معمول، خون ریزی های واژینال در فواصل زمانی میان دو پریود و در حالت پیشرفته تر این بیماری درد ناحیه پشت، پا و لگن، بی اشتهایی، خستگی و حالت تهوع همراه باشد. هدف از غربالگری سرطان دهانه رحم، یافتن پیش سرطان یا سرطان در اوایل ایجاد است که قابل درمان باشد. غربالگری منظم می تواند از سرطان های دهانه رحم جلوگیری کرده و جان افراد را نجات دهد. آزمایشات غربالگری سرطان دهانه رحم، آزمایش HPV و تست پاپ اسمیر است.
تغییرات پیش سرطانی را می توان با آزمایش پاپ اسمیر تشخیص داد. توصیه ی انجمن بین المللی سرطان بانوان برای تشخیص سرطان دهانه رحم انجام تست پاپ اسمیر و معاینه لگنی به صورت سالیانه در همه خانم هایی است که از نظر جنسی فعال بوده و بالای ۱۸ سال سن دارند. بعد از سه بار آزمون پی در پی یا بیشتر تست پاپ اسمیر وطبیعی بودن آن، با پزشک معالج میتوان فواصل انجام ازمایش را بیشتر کرد.
آزمایش HPV به دنبال عفونت توسط انواع پر خطر HPV است که احتمالاً باعث پیش سرطان ها و سرطان های دهانه رحم می شوند. عفونت HPV هیچ درمانی ندارد، اما یک واکسن می تواند به جلوگیری از آن کمک کند. ویروس HPV گروهی متشکل از بیش از ۶۰ نوع ویروس است که بعضی از آنها باعث زگیل تناسلی می‌شوند. طی بررسی‌ها برای زگیل تناسلی، ممکن است پزشک برای بررسی HPV نیز آزمایشی پیشنهاد دهد. ویروس اچ پی وی (HPV) یک عفونت ویروسی است که بین افراد از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌شود. برخی از انواع HPV می‌توانند باعث ایجاد زگیل تناسلی شوند. دیگر انواع این ویروس با سرطان دهانه رحم و سایر اعضای بدن ارتباط دارند و برخی از انواع HPV باعث زگیل های معمولی می‌شوند که شما می‌توانید در سایر قسمت‌های بدن مانند دست یا پا خود پیدا کنید.
سونوگرافی ترنس واژینال، یکی دیگر از آزمایشاتی است که ممکن است مجبور به انجام آن باشید. TVU یکی از انواع سونوگرافی است که در آن، از یک اسکنر کوچک میله ای شکل استفاده می شود. این اسکنر میله ای شکل، برای فراهم کردن یک تصویر دقیق، به طور مستقیم درون واژن قرار می گیرد. این کار ممکن است کمی ناراحت کننده باشد، اما دردی به همراه نخواهد داشت.
در صورتی که با سونوگرافی ترنس واژینال، تغییرات ضخامت لایه پوشاننده رحم تشخیص داده شود، جهت کسب اطمینان از این تشخیص، معمولاً نمونه برداری بافت انجام می شود. در بیوپسی، نمونه کوچکی از سلول های پوشاننده رحم (اندودرم) برداشته می شود و سپس، نمونه مورد نظر به آزمایشگاه فرستاده شده و از نظر وجود سلول های سرطانی بررسی می شود.
درمان سرطان دهانه رحم تحت نظر پزشکان مجرب باید انجام شود. روش های درمانی متفاوتی وجود دارد که بسته به نوع و میزان پیشرفت سرطان، یکی از این درمان ها مورد استفاده قرار می گیرد. بسیاری از زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم نوعی جراحی را خواهند داشت. از جراحی می توان در موارد زیر استفاده کرد:
به تشخیص سرطان دهانه رحم کمک می کند
به تعیین میزان گسترش سرطان کمک می کند
به درمان سرطان کمک می کند (به ویژه برای سرطان های مرحله اولیه)
برای درمان پیش سرطان های دهانه رحم می توان از دو روش استفاده کرد:
از بین بردن پیش سرطان با دمای سرد یا لیزر.
برش دادن پیش سرطان و بیرون آوردن آن.
سرما درمانی برای از بین بردن پیش سرطان رحم
سرمادرمانی نوعی درمان است که در آن یک پروب فلزی بسیار سرد مستقیم بر روی دهانه رحم قرار می گیرد و با انجماد سلول های غیر طبیعی آن ها را از بین می برد.
از بین بردن پیش سرطان رحم با لیزر
در این روش یک پرتوی لیزر متمرکز را از طریق واژن هدایت می کنند تا سلول های غیر طبیعی را بسوزاند. این کار ممکن است در مطب پزشک تحت بی حسی موضعی یا در اتاق عمل با بیهوشی عمومی انجام شود.
عوامل خطر سرطان دهانه رحم به دو دسته تقسیم می شوند. دسته اول شامل عواملی هستند که قابل تغییر به دست ما می باشند، اما دسته دوم قابل تغییر نیستند و ما نمی توانیم دستی در آن ها داشته باشیم.
عوامل خطر قابل تغییر سرطان دهانه رحم
عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)
سابقه جنسی
سیگار کشیدن
داشتن سیستم ایمنی ضعیف
عفونت کلامیدیا
استفاده طولانی مدت از داروهای ضد بارداری (قرص های جلوگیری از بارداری)
داشتن چندین بارداری کامل
سن کم در اولین بارداری کامل
وضعیت اقتصادی
رژیم غذایی کم میوه و سبزیجات
عوامل خطر غیر قابل تغییر سرطان دهانه رحم
داروی هورمونی سقط جنین (DES)
داشتن سابقه خانوادگی سرطان دهانه رحم
سرطان دهانه رحم با توجه به میزان پیشرفت، نحوه درمان متفاوتی دارد. در این مطلب سعی شد تعدادی از مؤثر ترین روش های پیشگیری و درمان این نوع سرطان را بررسی کنیم. برای بیمار با توجه به شرایط فردی، میزان پیشرفت بیماری و عوامل مؤثر دیگر یکی از این روش های درمانی توسط پزشک انتخاب می شود تا روند درمانی و بهبود در بهترین شرایط ممکن پیش برود. در این مطلب سعی نمودیم تا انواع سرطان دهانه رحم و علائم و نشانه های و راه های درمان آنها را به تفکیک بیان کنیم. به این امید که با شناخت و آگاهی بیشتر در این رابطه، در راستای درمان هر چه سریع تر اقدام نمایید. شما می توانید با مراجعه به انستیتو کانسر پردیس شیراز، با بهره مندی از تجهیزات پیشرفته این مرکز، جهت شناخت نوع سرطان و پیگیری راههای درمان اقدام نمایید. به امید آنکه تشخیص به موقع سرطان و پیگیری راه های درمان، بهبودی و تندرستی هر چه سریع تر برای همه بیماران حاصل شود.
برای شناخت علائم سرطان خون اجازه بدهید ابتدا این نوع سرطان را بهتر بشناسیم؛ سرطان خون یا لوسمی، سرطان بافت های خون ساز بدن از جمله مغز استخوان و سیستم لنفاوی است. انواع بسیاری از سرطان خون وجود دارد. همچنین، سرطان خون در کودکان نیز شایع می باشد. سرطان خون معمولاً گلبول های سفید خون را درگیر می کند. گلبول های سفید خون شما مبارزان قدرتمند عفونت هستند که به طور طبیعی در بدن رشد می کنند و تقسیم می شوند، زیرا بدن شما به آنها احتیاج دارد. اما در افراد مبتلا به سرطان خون، مغز استخوان، گلبول های سفید خون غیرطبیعی تولید می کند که عملکرد صحیحی ندارند.
علائم سرطان خون بسته به نوع آن می تواند متفاوت باشد. حتی ممکن است در مراحل اولیه، هیچ گونه علائمی را مشاهده نکنید.
علائم و نشانه های سرطان خون با توجه به مرحله بندی لوسمی متفاوت می باشد. بسیاری از افراد غالباً در مراحل اولیه ابتلا به انواع خاصی از سرطان خون علائمی را تجربه نمی کنند یا علائم به آرامی بروز می کنند. لوسمی میلوئید حاد (AML) و لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL) از انواع سرطان خون می باشند که خیلی سریع تر پیشرفت می کنند و علائم ممکن است سریع تر از لوسمی مزمن تشدید شوند. در این مطلب، به علائم و نشانه ها و عوامل خطر سرطان خون خواهیم پرداخت.
علائم سرطان خون اغلب بسته به نوع سرطان خون تشخیص داده شده، متفاوت است. برخی از علائم مانند تعریق شبانه، تب، خستگی و احساس درد مانند علائم آنفولانزا است. برخلاف علائم آنفولانزا که به طور کلی با بهبود شما فروکش می کند، علائم سرطان خون به طور کلی بیش از دو هفته طول می کشد و ممکن است شامل کاهش وزن ناگهانی، درد استخوان و مفصل و خونریزی یا کبودی آسان باشد. سایر علائم هشدار دهنده زودرس سرطان خون عبارتند از:
تب، لرز
خستگی، ضعف
از دست دادن اشتها
عرق شبانه
ناراحتی شکمی
سردرد
تنگی نفس
عفونت های مکرر
پتشیا (لکه های قرمز کوچک زیر پوست)
از آنجا که برخی شرایط به عنوان عوارض جانبی بیماری رخ می دهد، موارد زیر ممکن است علائم سرطان خون باشد:
کم خونی: تعداد کم گلبول های قرمز خون. سلول های قرمز خون اکسیژن را به اطراف بدن منتقل می کنند. این وضعیت ممکن است منجر به ضعف، خستگی یا تنگی نفس شود.
تعداد کم گلبول های سفید خون. کاهش تولید لکوسیت های عملکردی (گلبول های سفید خون) دفاع ایمنی بدن را تضعیف می کند که ممکن است شما را مستعد ابتلا به عفونت کند.
تعداد پلاکت خون پایین. پلاکت ها سلول های خونی هستند که مسئول لخته شدن خون هستند. کمبود پلاکت خون ممکن است منجر به کبودی یا خونریزی آسان شود.
در بعضی موارد، علائم سرطان خون ممکن است تورم قابل توجه گردن، زیر بغل یا کشاله ران باشد. این اتفاق زمانی رخ می دهد که سرطان خون به غدد لنفاوی گسترش یافته است.
https://tg.thomashumphrey.com/cancer-treatment-leukemia-symptoms-causes-2ba2ba2b8ee
بزرگ شدن کبد یا طحال: تجمع سلول های غیرطبیعی خون در کبد یا طحال ممکن است باعث احساس سیری (از دست دادن اشتها) یا تورم در سمت چپ و بالای شکم شود.
هر ساله بیش از 60،000 نفر مبتلا به سرطان خون می شوند. خطر ابتلا به سرطان خون با افزایش سن افزایش می یابد، اما این بیماری ممکن است در افراد زیر 20 سال و کودکان نیز رخ دهد.
سرطان خون هنگامی ایجاد می شود که DNA در سلول های خونی به نام لکوسیت ها جهش یا تغییر کند و توانایی کنترل و تقسیم را از بین ببرد. در برخی موارد، این سلول های جهش یافته از سیستم ایمنی بدن فرار کرده و خارج از کنترل رشد می کنند و سلول های سالم را در جریان خون از بین می برند. اگرچه ممکن است علت دقیق سرطان خون فرد مشخص نباشد، عوامل خطر خاصی از جمله قرار گرفتن در معرض اشعه با این بیماری در ارتباط هستند. عوامل خطر شناخته شده برای سرطان خون عبارتند از:
جنسیت: مردان بیش از زنان به سرطان خون مبتلا می شوند.
خطر سرطان خون با افزایش سن افزایش می یابد. میانگین سن بیمار مبتلا به لوسمی میلوئید حاد (AML)، لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) یا لوسمی میلوئیدی مزمن (CML)، سن 65 سال و بالاتر است. با این حال، بیشتر موارد لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL) در افراد زیر 20 سال رخ می دهد. میانگین سن یک بیمار ALL در هنگام تشخیص، 15 سال است.
اختلالات خونی: برخی از اختلالات خونی، از جمله اختلالات مزمن میلوپرولیفراتیو مانند پلی سیتمی ورا، میلوفیبروز ایدیوپاتیک و ترومبوسیتوپنی ضروری، احتمال ابتلا به AML را افزایش می دهد.
بیشتر لوسمی ها هیچ پیوند خانوادگی ندارند. با این حال، اگر شما از بستگان درجه یک بیمار مبتلا به CLL هستید یا اگر دوقلوی یکسانی دارید که مبتلا به AML یا ALL هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری باشید.
به نظر می رسد برخی سندرم های مادرزادی شامل سندرم داون، کم خونی فانکونی، سندرم بلوم، آتاکسی-تلانژکتازی و سندرم بلکفان-دیاموند خطر بروز AML را افزایش می دهند.
تأثیر سبک زندگی در ابتلا به سرطان خون
اگرچه ممکن است سیگار کشیدن دلیل اصلی سرطان خون نباشد، اما کشیدن سیگار خطر ابتلا به AML را افزایش می دهد.
تابش: قرار گرفتن در معرض تابش پر انرژی (به عنوان مثال ، انفجار بمب اتمی) و قرار گرفتن در معرض تابش کم انرژی از میدان های الکترومغناطیسی (به عنوان مثال ، خطوط برق)
مواد شیمیایی: قرار گرفتن طولانی مدت در معرض برخی از آفت کش ها یا مواد شیمیایی صنعتی مانند بنزن به عنوان یک خطر برای سرطان خون در نظر گرفته می شود.
میدان های الکترومغناطیسی: قرار گرفتن طولانی مدت در معرض موقعیت هایی مانند زندگی در نزدیکی خطوط برق، ممکن است خطر ابتلا به ALL را در فرد افزایش دهد.
درمان های قبلی سرطان: انواع خاصی از شیمی درمانی و پرتودرمانی برای سایر سرطان ها از عوامل خطر لوسمی محسوب می شوند.
سرطان خون یکی از بیماری هایی است که ممکن است در هر سن و سالی رخ دهد، حتی در سنین پایین و کودکی. این سرطان می تواند در مراحل اولیه هیچ گونه نشانه ای نداشته باشد یا اینکه علائم به آرامی بروز پیدا کنند. مگر انواع خاصی از این بیماری که از رشد سریع تری برخوردار هستند که به تبع آن نیز علائم سریع تر بروز پیدا می کنند. شناخت علائم سرطان خون می توان به شما در تشخیص سریع تر بیماری کمک کند. در این مطلب، در کنار علائم و نشانه ها، به عوامل خطر سرطان خون نیز پرداختیم تا با آگاهی از آنها و کمتر قرار گرفتن در معرض این خطرات بتوانید از ابتلا به این بیماری تا حدی پیشگیری نمایید.
سرطان دهانه رحم از سلول های پوشش دهانه رحم و قسمت تحتانی رحم شروع می شود. برای بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم نوعی جراحی برای تشخیص سرطان دهانه رحم، تعیین میزان گسترش سرطان و درمان سرطان دهانه رحم (در صورت تشخیص سرطان در مرحله اولیه) استفاده می شود. در ادامه این مقاله، به بررسی انواع روش های درمان سرطان دهانه رحم می پردازیم.
جراحی برای درمان پیش سرطان های دهانه رحم
درمان سرطان دهانه رحم به روش سرما درمانی
درمان سرطان دهانه رحم به روش لیزر
درمان سرطان دهانه رحم به روش سازگار کردن
جراحی برای درمان سرطان دهانه رحم تهاجمی
جراحی برداشتن رحم ساده برای درمان سرطان دهانه رحم
جراحی برداشتن رحم رادیکال برای درمان سرطان دهانه رحم
جراحی تراکلکتومی برای درمان سرطان دهانه رحم
جراحی لگن برای درمان سرطان دهانه رحم
حذف غدد لنفاوی مجاور برای درمان سرطان دهانه رحم
تشریح غدد لنفاوی لگن
نمونه برداری از غدد لنفاوی پارآئورت
نقشه برداری و بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان
برای درمان پیش سرطان های دهانه رحم می توان از دو روش استفاده کرد:
روش سرما درمانی که در آن به جای برداشتن، بافت رحم را با دمای سرد یا با لیزر از بین می برد.
روش جراحی که سرطان را برش داده و از بین می برد.
سرما درمانی نوعی فرسایش است که در آن یک پروب فلزی بسیار سرد مستقیم بر روی دهانه رحم قرار می گیرد و با انجماد سلول های غیر طبیعی، آن ها را از بین می برد. این روش برای درمان (CIN) استفاده می شود. این روش درمانی را می توان در مطب پزشک یا کلینیک انجام داد. بعد از سرما در مانی، ممکن است برای چند هفته ترشحات قهوه ای آبکی داشته باشید.
در این روش یک پرتوی لیزر متمرکز را از طریق واژن هدایت می کند تا سلول های غیر طبیعی را بسوزاند. این کار ممکن است در مطب پزشک تحت بی حسی موضعی یا در اتاق عمل با بیهوشی عمومی انجام شود زیرا می تواند ناراحتی بیشتری نسبت به سرما درمانی داشته باشد. همچنین برای درمان (CIN) نیز استفاده می شود.
روش دیگر برای درمان نئوپلازی داخل اپیتلیال دهانه رحم (CIN) جراحی کونیزاسیون نام دارد. در این روش پزشک یک قطعه از بافت مخروطی شکل را از دهانه رحم خارج می کند.این بافت برداشته شده شامل منطقه تحول است که به احتمال زیاد پیش سرطان های دهانه رحم و سرطان ها از این منطقه شروع می شود. از بیوپسی مخروطی فقط برای تشخیص پیش سرطان ها و سرطان ها استفاده نمی شود، بلکه می تواند به عنوان یک روش درمانی مورد استفاده قرار گیرد زیرا گاهی اوقات می تواند پیش سرطان ها و برخی سرطان های در مرحله اولیه را از بین ببرد. این روش را می توان به روش های مختلف انجام داد:
استفاده از تیغه جراحی (بیوپسی مخروطی چاقوی سرد)
استفاده از پرتو لیزر (ترکیب با روش لیزر درمانی)
با استفاده از سیم نازکی که توسط برق گرم می شود (روش برش جراحی الکترو جراحی، روش LEEP یا LEETZ).
روش های درمان سرطان دهانه رحم تهاجمی عبارتند از:
جراحی برداشتن رحم (ساده یا رادیکال)
تراکلکتومی
جراحی برداشتن رحم ساده برای درمان سرطان دهانه رحم
در این روش، رحم (هم بدنه رحم و هم دهانه رحم) برداشته می شود اما ساختارهای کنار رحم (رباط های پارامتری و رحم و ساکرال) از بین نمی روند. به علاوه، واژن و غدد لنفاوی لگن برداشته نمی شوند و تخمدان ها معمولاً در جای خود رها می شوند مگر اینکه دلیل دیگری برای برداشتن آن ها وجود داشته باشد. از هیسترکتومی ساده می توان برای درمان انواع خاصی از CIN شدید یا انواع خاصی از سرطان دهانه رحم استفاده کرد. روش های مختلفی برای انجام عمل برداشتن رحم وجود دارد:
هیسترکتومی شکم: رحم از طریق یک برش جراحی در جلوی شکم برداشته می شود.
هیسترکتومی واژن: رحم از طریق واژن برداشته می شود.
هیسترکتومی لاپاراسکوپی: با استفاده از لاپاراسکوپی رحم برداشته می شود. ابتدا یک لوله نازک با یک دوربین فیلمبرداری کوچک در انتها (لاپاراسکوپ) در یک یا چند برش جراحی بسیار کوچک ایجاد شده روی دیواره شکم قرار می گیرد تا داخل شکم و لگن را ببینند. ابزارهای کوچک را می توان از طریق لوله ها کنترل کرد بنابراین، جراح می تواند دور رحم را برش دهد بدون اینکه برش بزرگی در شکم ایجاد کند. سپس رحم از طریق بریدگی خارج می شود.
جراحی با کمک رباتیک: در این روش، لاپاراسکوپی با ابزارهای ویژه متصل به بازوهای رباتیک انجام می شود که توسط پزشک کنترل می شود تا به انجام جراحی دقیق کمک کند.
برای تمام این عمل ها از بیهوشی عمومی استفاده می شود. برای جراحی برداشتن رحم با لاپاراسکوپی یا واژن، مدت اقامت در بیمارستان معمولاً 1 تا 2 روز و به دنبال آن دوره بهبودی 2 تا 3 هفته است. 3 تا 5 روز بستری در بیمارستان برای هیسترکتومی شکم معمول است و بهبودی کامل حدود 4 تا 6 هفته طول می کشد.
عوارض جانبی احتمالی: هر نوع برداشتن رحم منجر به ناباروری (عدم توانایی در بچه دار شدن) می شود. عوارض دیگر زیاد شایع نیست است اما می تواند شامل خونریزی، عفونت یا آسیب به سیستم ادراری یا روده ای مانند مثانه یا روده بزرگ باشد.
برای این عمل، جراح، رحم را به همراه بافت های کنار رحم (پارامتری و رباطهای رحم و ساکرال)، دهانه رحم و قسمت فوقانی حدود [2-3 سانتی متر] خارج می کند. تخمدان ها برداشته نمی شوند مگر اینکه دلیل پزشکی دیگری برای این کار وجود داشته باشد. در هیسترکتومی رادیکال، بیش از یک بافت ساده برداشته می شود. بنابراین، مدت ماندن در بیمارستان می تواند طولانی تر باشد. در این زمان برخی از غدد لنفاوی نیز برداشته می شوند و از نظر سرطان بررسی می شوند. این جراحی معمولاً از طریق یک برش بزرگ شکم (که به آن جراحی باز نیز گفته می شود) انجام می شود.
این جراحی معمولاً از طریق یک برش بزرگ شکم (که به آن جراحی باز نیز گفته می شود) انجام می شود. غالباً برخی از غدد لنفاوی لگن نیز برداشته می شوند. (این روش، معروف به تشریح غدد لنفاوی ، بعداً در این بخش مورد بحث قرار می گیرد.) هیسترکتومی رادیکال همچنین می تواند با استفاده از لاپاراسکوپی یا روبات کمکی انجام شود. همچنین، از این روش ها به عنوان جراحی با حداقل تهاجم یاد می شود. جراحی لاپاراسکوپی (یا رباتیک) در مقایسه با جراحی باز می تواند باعث درد کمتر، از دست دادن خون کمتر در حین عمل و بستری کمتر در بیمارستان شود.
با این حال، توجه به این نکته بسیار مهم است که مطالعات اخیر نشان داده است زنانی که هیسترکتومی رادیکال با حداقل تهاجم برای سرطان دهانه رحم دارند، احتمال عود سرطان و خطر مرگ ناشی از سرطان بیشتر از کسانی است که از طریق برش شکم جراحی می کنند. جراحی لاپاراسکوپی هنوز هم ممکن است یک گزینه برای گروه کوچکی از زنان مبتلا به سرطان در مراحل اولیه باشد، اما شما باید گزینه های خود را به دقت با پزشک خود در میان بگذارید.
هیسترکتومی رادیکال اصلاح شده مشابه هیسترکتومی رادیکال است اما مقدار زیادی از واژن و بافت های کنار رحم (پارامتری و رباط های رحم و ساکرال) را از بین نمی برد و غدد لنفاوی معمولاً برداشته نمی شوند.
از آنجا که رحم برداشته شده است، این جراحی منجر به ناباروری می شود. در این روش چون بعضی از اعصاب مثانه برداشته می شود، برخی از خانم ها پس از این عمل در تخلیه مثانه خود دچار مشکل می شوند و ممکن است برای مدتی به کاتتر (catheter) نیاز داشته باشند. عوارض دیگر غیرمعمول است اما می تواند شامل خونریزی، عفونت یا آسیب به سیستم ادراری و روده ای مانند مثانه یا روده بزرگ باشد.
یک تراکلکتومی رادیکال به زنان اجازه می دهد بدون از دست دادن توانایی بچه دار شدن تحت درمان قرار گیرند. این عمل یا از طریق واژن یا شکم انجام می شود و گاهی اوقات با استفاده از لاپاراسکوپی انجام می شود. این روش دهانه رحم و قسمت فوقانی واژن را از بین می برد اما بدنه رحم را خیر. سپس جراح یک بخیه دائمی "رشته ای" در داخل حفره رحم قرار می دهد تا همانطور که در دهانه رحم به طور طبیعی انجام می شود، دهانه رحم را بسته نگه دارد.
گره های لنفاوی مجاور نیز با استفاده از لاپاراسکوپی برداشته می شوند که ممکن است به یک برش دیگر نیاز داشته باشد. این عمل یا از طریق واژن یا شکم انجام می شود. بعد از تراکلکتومی، برخی از زنان می توانند حاملگی خود را به پایان برسانند و از طریق سزارین یک نوزاد سالم به دنیا آورند. اگرچه احتمال سقط جنین در زنانی که این جراحی را انجام داده اند، وجود دارد.
این عمل برای موارد بسیار خاصی از سرطان دهانه رحم انجام می شود. در این عمل جراحی، کلیه اندام ها و بافت های مشابه از طریق برداشتن غدد لنفاوی لگن برداشته می شود. بعلاوه، بسته به محل گسترش سرطان، مثانه، واژن، راست روده و بخشی از روده بزرگ نیز برداشته می شود. اگر مثانه شما برداشته شود، به روش جدیدی برای ذخیره و دفع ادرار نیاز خواهید داشت. مثانه جدید ممکن است به دیواره شکم متصل شود به طوری که ادرار به طور دوره ای تخلیه می شود.
حذف غدد لنفاوی مجاور برای درمان سرطان دهانه رحم
سرطانی که از دهانه رحم شروع می شود می تواند به غدد لنفاوی در لگن گسترش یابد. برای بررسی گسترش غدد لنفاوی، جراح ممکن است برخی از این غدد لنفاوی را از بین ببرد. این روش به عنوان تشریح غدد لنفاوی لگن یا نمونه برداری از غدد لنفاوی شناخته می شود. همزمان با جراحی برداشتن رحم یا تراککتومی انجام می شود. از بین بردن غدد لنفاوی می تواند منجر به مشکلات تخلیه مایع در پاها شود. این می تواند باعث تورم شدید پا شود ، بیماری به نام لنف ادم.
معمولاً در حین جراحی برای هیسترکتومی رادیکال، غدد لنفاوی کنار آئورت برداشته می شود. به این روش نمونه برداری از غدد لنفاوی پارآئورت گفته می شود. در طول عمل ممکن است غدد لنفاوی برای آزمایش سریع به آزمایشگاه ارسال شوند. اگر غدد لنفاوی پارآئورت سرطان را نشان دهند، ممکن است جراحی متوقف شود و به جای آن پرتودرمانی و شیمی درمانی انجام شود. اگر غدد لنفاوی سرطان نشان ندهند، معمولاً غدد لنفاوی لگن برداشته می شوند و عمل برداشتن رحم رادیکال به پایان می رسد. هر بافتی که در حین جراحی برداشته شود آزمایش خواهد شد تا مشخص شود آیا سرطان در آنجا گسترش یافته است یا خیر.
نقشه برداری و بیوپسی گره های لنفاوی سنتینل روشی است که در آن جراح گره های لنفاوی را پیدا می کند. برای انجام این کار، جراح در ابتدای عمل جراحی یک ماده رادیواکتیو و یا یک رنگ آبی را به دهانه رحم تزریق می کند. رگ های لنفاوی این مواد را در همان مسیری که احتمالاً سرطان طی می کند حمل می کنند. اولین گره (های) لنفاوی که رنگ یا ماده رادیواکتیو به آن سفر می کند، گره (های) نگهبان است. برداشتن تنها یک یا چند گره لنفاوی خطر عوارض جانبی ناشی از جراحی را کاهش می دهد.
پس از تزریق ماده، گره (های) نگهبان را می توان با استفاده از دستگاه مخصوص تشخیص رادیواکتیویته در گره ها یا جستجوی گره هایی که آبی رنگ شده اند یافت. برای بررسی مجدد، هر دو روش اغلب استفاده می شود. سپس جراح گره (های) حاوی رنگ یا رادیواکتیویته را بر می دارد.
نقشه برداری از غدد لنفاوی سنتینل ممکن است برای موارد خاصی از مرحله اول سرطان دهانه رحم در نظر گرفته شود. بهتر است برای تومورهایی که اندازه آنها کمتر از 2 سانتی متر است استفاده شود. اگر جراح شما در حال برنامه ریزی نمونه برداری از غدد لنفاوی نگهبان است، باید در مورد مناسب بودن این روش در مورد آن بحث کنید.
مانند هر سرطان دیگری، سرطان دهانه رحم نیز به چکاب و غربالگری نیاز دارد تا در صورت وجود مشکل سریعا برطرف شود. روش های مختلفی برای درمان این نوع سرطان وجود دارد که با تشخیص پزشک متخصص بر اساس میزان پیشرفت و نوع سرطان، مناسب ترین آن ها انتخاب می شود.
سرطان خون از مغز استخوان شروع می شود، جایی که سلول های جدید خون ایجاد می شوند. علائم سرطان خون در کودکان اغلب به دلیل مشکلاتی در مغز استخوان ایجاد می شود. سلول های سرطان خون در مغز جمع شده و می توانند سلول های طبیعی خون را از بین ببرند. در نتیجه، ممکن است کودک به اندازه کافی گلبول قرمز، گلبول سفید و پلاکت خون نداشته باشد. این کمبودها در آزمایش خون مشاهده می شود، اما همچنین می تواند علائمی را ایجاد نماید. سلول های سرطان خون ممکن است به مناطق دیگر بدن نیز حمله کنند که ممکن است با علائمی همراه باشد.
بسیاری از علائم سرطان خون در کودکان می تواند دلایل دیگری نیز داشته باشد و اغلب این علائم ناشی از سرطان خون نیستند. بنابراین، اگر فرزند شما هر کدام از این علائم را دارد، بسیار مهم است که فرزندتان توسط پزشک معاینه شود تا در صورت لزوم علت آن کشف و درمان شود.
بسیاری از علائم سرطان خون در کودکان، مشابه علائم بیماری های شایع و کم خطر کودکان است. سرطان خون می تواند مزمن باشد و علائم ممکن است به آهستگی ایجاد شود یا حاد باشد و علائم نیز خیلی سریع ظاهر شوند.
علائم ناشی از کمبود گلبول های قرمز خون: گلبول های قرمز خون اکسیژن را به تمام سلول های بدن منتقل می کنند. کمبود گلبول قرمز می تواند علائم زیر را ایجاد نماید:
احساس خستگی
احساس ضعف
احساس سرما
احساس سرگیجه یا سبکی سر
تنگی نفس
کم رنگ شدن پوست
علائم ناشی از کمبود گلبول های سفید خون: گلبول های سفید به بدن کمک می کنند تا میکروب ها را از بین ببرد. در کودکان مبتلا به سرطان خون اغلب تعداد گلبول های سفید خون بالا است، اما بیشتر آنها سلول های لوسمی هستند که از بدن در برابر عفونت محافظت نمی کنند و سلول های سفید خون طبیعی کافی وجود ندارد. این می تواند منجر به موارد زیر شود:
عفونت هایی که می توانند به دلیل کمبود گلبول های سفید خون طبیعی رخ دهند. کودکان مبتلا به سرطان خون ممکن است به عفونت هایی مبتلا شوند که به نظر نمی رسد از بین بروند یا ممکن است درگیر عفونت های مداوم شوند.
تب، اغلب نشانه اصلی عفونت است. اما برخی از کودکان ممکن است بدون داشتن عفونت تب داشته باشند.
پلاکت های موجود در خون به طور معمول به توقف خونریزی کمک می کنند. کمبود پلاکت می تواند منجر به موارد زیر شود:
کبودی و خونریزی آسان
خونریزی مکرر یا شدید بینی
خونریزی لثه
درد استخوان یا مفصل: این درد ناشی از تجمع سلول های سرطان خون در نزدیکی سطح استخوان یا داخل مفصل است.
سلول های سرطان خون می توانند در کبد و طحال جمع شوند و باعث بزرگتر شدن این اندام ها شوند. این ممکن است به عنوان تورم شکم مورد توجه قرار گیرد. دنده های تحتانی معمولاً این اندام ها را می پوشاند، اما وقتی بزرگ می شوند، پزشک اغلب می تواند آنها را احساس کند.
برخی از لوسمی ها به غدد لنفاوی گسترش می یابند که به طور معمول مجموعه های کوچک (به اندازه لوبیا) از سلول های ایمنی بدن هستند. گره های متورم ممکن است به صورت توده هایی در زیر پوست در قسمت های خاصی از بدن (مانند کناره های گردن، در نواحی زیر بغل، بالای استخوان ترقوه یا کشاله ران) احساس شوند. گره های لنفاوی داخل قفسه سینه یا شکم نیز ممکن است متورم شوند، اما این موارد فقط در آزمایش های تصویربرداری مانند CT اسکن یا MRI قابل مشاهده است.
در نوزادان و کودکان، غدد لنفاوی اغلب هنگامی که در حال مبارزه با عفونت هستند، بزرگتر می شوند. بزرگ شدن غدد لنفاوی در کودک بیشتر از لوسمی نشانه عفونت است، اما باید توسط پزشک بررسی شود و از نزدیک پیگیری شود.
برخی از انواع سرطان خون می توانند بر ساختارهای میانی قفسه سینه مانند غدد لنفاوی یا تیموس (اندام کوچکی در جلوی نای، لوله تنفسی که به ریه ها منتهی می شود) تأثیر بگذارند. بزرگ شدن تیموس یا غدد لنفاوی قفسه سینه می تواند بر نای فشار وارد کرده و باعث سرفه یا مشکل تنفس شود.
در برخی موارد که تعداد گلبول های سفید خون بسیار زیاد است، سلول های لوسمی می توانند در رگ های خونی ریه جمع شوند که همچنین می تواند باعث مشکل تنفس شود.
یک تیموس بزرگ ممکن است به ورید اجوف فوقانی (SVC) فشار وارد کند که یک ورید بزرگ است که خون را از سر و بازوها به قلب منتقل می کند. این می تواند باعث شود خون در وریدها انباشته شود که به عنوان سندرم SVC شناخته می شود. این مشکل می تواند منجر به تورم در صورت ، گردن ، بازوها و قسمت فوقانی قفسه سینه (گاهی اوقات با رنگ پوست مایل به آبی) شود. علائم همچنین می توانند شامل سردرد، سرگیجه و تغییر هوشیاری در صورت تأثیر بر مغز باشند. سندرم SVC می تواند تهدید کننده زندگی باشد، بنابراین باید فوراً درمان شود.
تعداد کمی از کودکان مبتلا به سرطان خون هستند که از ابتدا سرطان در مغز و نخاع گسترش یافته است. این می تواند منجر به علائمی مانند سردرد، مشکل تمرکز، ضعف، تشنج، استفراغ، مشکلات تعادل و تاری دید شود.
بثورات یا مشکلات لثه: در کودکان مبتلا به سرطان خون حاد میلوئیدی (AML)، سلول های لوسمی ممکن است به لثه گسترش یافته و باعث تورم، درد و خونریزی شوند.
اگر AML به پوست گسترش یابد، می تواند باعث ایجاد لکه های کوچک و تیره شود که شبیه بثورات معمول هستند. به مجموعه ای از سلول های AML در زیر پوست یا سایر قسمت های بدن کلروما یا سارکوم گرانولوسیتی گفته می شود.
خستگی و ضعف شدید: نتیجه نادر اما بسیار جدی AML خستگی مفرط، ضعف و اختلال در گفتار است. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که تعداد بسیار زیادی از سلول های لوسمی خون را غلیظ کرده و گردش خون را از طریق رگ های خونی کوچک مغز کاهش می دهد.
باز هم، بیشتر علائم فوق به احتمال زیاد ناشی از چیزی غیر از سرطان خون است. هنوز هم مهم است که این علائم توسط پزشک بررسی شود تا در صورت لزوم علت آن کشف و درمان شود.
از دست دادن اشتها و کاهش وزن: اگر طحال و یا کبد به اندازه کافی بزرگ شوند، می توانند به سایر اندام ها مانند معده فشار وارد کنند. این باعث می شود کودک بعد از خوردن فقط مقدار کمی غذا احساس سیری کند و به مرور زمان باعث از دست دادن اشتها و کاهش وزن شود.
تشخیص علائم اولیه سرطان خون دشوار است. همچنین، ممکن است از کودکی به کودک دیگر متفاوت باشد. همه کودکان مبتلا به سرطان خون علائم ذکر شده در بالا را نشان نمی دهند. علائم اولیه بستگی به این دارد که کودک به لوسمی حاد مبتلا باشد یا لوسمی مزمن. علائم سرطان خون حاد اغلب به سرعت ظاهر می شوند و ممکن است بیشتر به چشم بیایند. مبتلایان به لوسمی مزمن ممکن است علائم خفیف تری داشته باشند که با گذشت زمان به تدریج ایجاد شود.
اگر والدین به علائم فوق پی ببرند، بهتر است کودک را در اسرع وقت نزد پزشک ببرند. تشخیص سریع می تواند اطمینان حاصل کند که کودک به سرعت درمان را دریافت می کند. با این حال، بسیاری از این علائم شایع است و می تواند نشان دهنده طیف وسیعی از بیماری ها باشد. پزشک قبل از تشخیص، آزمایش ها و ارزیابی های مختلفی را انجام می دهد.
علائم سرطان خون در کودکان می تواند مشابه علائم مشکلات دیگری جز سرطان باشد. بنابراین، به محض مشاهده نمودن هر یک از علائم بالا در کودک، بایستی به پزشک مراجعه نموده و علت را جویا شوید و در صورت تشخیص سرطان خون، اقدامات لازم در راستای درمان را پیگیری نمایید.
چاقی چیست؟
تأثیر چاقی بر ابتلا به سرطان
چگونه ممکن است چاقی خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد؟
تأثیر وزن بدن بر ابتلا به سرطان باعث ایجاد چه نوع سرطان هایی می شود؟
چند مورد سرطان ممکن است با تأثیر چاقی بر ابتلا به سرطان ایجاد شوند؟
آیا جلوگیری از افزایش وزن یا کاهش وزن خطر ابتلا به سرطان را کاهش می دهد؟
چاقی بیماری است که در آن فرد مقدار نا سالم چربی در بدن خود دارد. برای اندازه گیری چاقی، محققان معمولاً از مقیاسی استفاده می کنند که به عنوان شاخص توده بدن (BMI) شناخته می شود. BMI با تقسیم وزن فرد (بر حسب کیلوگرم) بر مربع قد (بر حسب متر) محاسبه می شود. BMI اندازه گیری دقیق تری از چاقی را نسبت به وزن ارائه می دهد و برای اکثر افراد این یک شاخص نسبتاً خوب برای توصیف چاقی بدن است. دسته های استاندارد وزنی بر اساس BMI برای بزرگسالان 20 سال یا بیشتر، دسته بندی می شوند.
در مقایسه با افراد دارای وزن طبیعی، افرادی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند بیشتر در معرض خطر بسیاری از بیماری ها از جمله دیابت، فشار خون بالا، بیماری های قلبی عروقی، سکته مغزی و بسیاری از سرطان ها هستند. چاقی یا چاقی شدید نیز با افزایش میزان مرگ همراه است. بیماری های قلبی، سرطان و دیابت مسئول مرگ و میر هستند.
https://uniesp.edu.br/sites/_biblioteca/revistas/20210618131644.pdf
اضافه وزن یا چاقی به وضوح با افزایش خطر ابتلا به بسیاری از انواع سرطان مرتبط است، از جمله:
انواع سرطان سینه
سرطان روده بزرگ و راست روده
سرطان آندومتر (سرطان مخاط رحم)
سرطان مری
سرطان کیسه صفرا
سرطان کلیه
سرطان کبد
سرطان تخمدان
سرطان لوزالمعده
سرطان معده
سرطان تیروئید
مولتیپل میلوما
مننژیوم (تومور پوشش مغز و نخاع)
اضافه وزن یا چاقی همچنین ممکن است خطر ابتلا به سایر سرطان ها را افزایش دهد ، از جمله:
لنفوم غیر هوچکین
سرطان سینه در مردان
سرطان های دهان، گلو و حنجره
سرطان پروستات پیشرفته
چندین مکانیسم پیشنهاد شده است تا توضیح دهد چگونه چاقی ممکن است خطرات برخی سرطان ها را افزایش دهد.
افراد چاق اغلب دارای التهاب مزمن در سطح پایین هستند که با گذشت زمان می تواند باعث آسیب DNA شود که منجر به سرطان می شود. افراد دارای اضافه وزن و چاقی، بیشتر از افراد با وزن طبیعی دارای شرایط یا اختلالات مرتبط یا ایجاد کننده التهاب موضعی مزمن هستند و از عوامل خطر برخی سرطان ها هستند. به عنوان مثال، التهاب موضعی مزمن ناشی از بیماری ریفلاکس معده علت احتمالی آدنوکارسینومای مری است. چاقی یک عامل خطر ابتلا به سنگ صفرا است، بیماری که با التهاب مزمن کیسه صفرا مشخص می شود و سابقه سنگ کیسه صفرا یک عامل خطرناک برای سرطان کیسه صفرا است. کولیت اولسراتیو مزمن (یک بیماری التهابی مزمن) و هپاتیت از عوامل خطر برای انواع مختلف سرطان کبد است.
بافت چربی مقادیر بیش از حد استروژن تولید می کند که این مقادیر بالا با افزایش خطر سرطان های پستان، آندومتر، تخمدان و برخی دیگر همراه است. در افراد چاق غالباً سطح انسولین و فاکتور رشد شبه انسولین افزایش می یابد. (این بیماری که به عنوان هایپرینسولینمی یا مقاومت به انسولین شناخته می شود، مقدم بر ابتلا به دیابت نوع 2 است.) مقادیر بالای انسولین و IGF-1 ممکن است باعث پیشرفت سرطان روده بزرگ، کلیه، پروستات و آندومتر شود.
سلول های چربی آدیپوکین تولید می کنند، هورمون هایی که ممکن است رشد سلول را تحریک یا مهار کنند. به عنوان مثال، سطح یک آدیپوکین به نام لپتین، که به نظر می رسد باعث تکثیر سلول می شود، در خون با افزایش چربی بدن افزایش می یابد. و آدیپوکین دیگر، آدیپونکتین که در افراد چاق کمتر از افراد با وزن طبیعی است ممکن است اثرات ضد تکثیر داشته باشد.
در زنان چاق و دارای اضافه وزن احتمال ابتلا به سرطان آندومتر (سرطان پوشش رحم) دو تا چهار برابر بیشتر از زنان با وزن طبیعی است و در زنان بسیار چاق حدود هفت برابر بیشتر احتمال دارد که به این سرطان مبتلا شوند. خطر افزایش سرطان آندومتر با افزایش وزن در بزرگسالی، به ویژه در زنانی که هرگز از هورمون درمانی یائسگی استفاده نکرده اند، افزایش می یابد.
تأثیر وزن بدن بر ابتلا به سرطان آدنوکارسینومای مری
افرادی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند تقریباً دو برابر افراد با وزن طبیعی در معرض ابتلا به نوعی سرطان مری به نام آدنوکارسینومای مری هستند و افرادی که به شدت چاق هستند بیش از چهار برابر احتمال دارند.
افرادی که چاق هستند تقریباً دو برابر افراد با وزن طبیعی در قسمت بالای معده، یعنی در قسمتی که به مری نزدیک است، دچار سرطان می شوند.
تأثیر وزن بدن بر ابتلا به سرطان کبد
افراد دارای اضافه وزن یا چاقی تا دو برابر افراد با وزن طبیعی در معرض سرطان کبد هستند. ارتباط بین اضافه وزن / چاقی و سرطان کبد در مردان بیشتر از زنان است.
تأثیر وزن بدن بر ابتلا به سرطان کلیه
افرادی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند تقریباً دو برابر افراد با وزن طبیعی در معرض سرطان سلول کلیوی هستند که شایعترین شکل سرطان کلیه است. البته ارتباط سرطان سلول های کلیوی با چاقی، مستقل از ارتباط آن با فشار خون بالا است.
تأثیر وزن بدن بر ابتلا به سرطان مننژیوم
خطر ابتلا به این تومور مغزی با رشد آهسته که در غشای اطراف مغز و نخاع ایجاد می شود، در افراد چاق حدود 50٪ و در افراد دارای اضافه وزن حدود 20٪ افزایش می یابد.
افراد چاق (حدود 30٪) بیشتر از افراد با وزن طبیعی احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ دارند.
بسیاری از مطالعات نشان داده اند که در زنان یائسه، BMI بالاتر با افزایش متوسط خطر سرطان پستان ارتباط دارد. به عنوان مثال، افزایش 5 واحدی BMI با 12٪ افزایش خطر همراه است. در میان زنان یائسه کسانی که چاق هستند، 20 تا 40 درصد در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان در مقایسه با زنان با وزن طبیعی هستند. چاقی همچنین یک عامل خطر برای سرطان سینه در مردان است.
یک مطالعه بر جمعیت با استفاده از BMI و داده های بروز سرطان از پروژه GLOBOCAN تخمین زده است که در سال 2012 حدود 28000 مورد جدید سرطان در مردان (3.5٪) و 72،000 در زنان (9.5٪) به دلیل اضافه وزن یا چاقی است. درصد مواردی که به اضافه وزن یا چاقی نسبت داده می شود به طور گسترده ای برای انواع مختلف سرطان متفاوت می باشد اما برای سرطان کیسه صفرا در زنان 54٪ و در آدنوکارسینومای مری 44٪ است.
یک مطالعه در سال 2016 که به طور خلاصه تخمین می زند بخشهای مختلف سرطان مربوط به اضافه وزن / چاقی در سراسر جهان، در مقایسه با سایر کشورها، ایالات متحده بالاترین کسرهای مربوط به اضافه وزن / چاقی را برای سرطان روده بزرگ، سرطان لوزالمعده و سرطان پستان بعد از یائسگی دارد.
تفسیر اطلاعات در مورد اینکه آیا اجتناب از افزایش وزن یا کاهش وزن خطر ابتلا به سرطان را کاهش می دهد می تواند دشوار باشد زیرا افرادی که لاغر می شوند یا از افزایش وزن جلوگیری می کنند ممکن است از راه های دیگر با افرادی که کلا لاغر نمی شوند تفاوت داشته باشند. با این وجود، هنگامی که شواهد حاصل از مطالعات مشاهده ای متعدد سازگار باشد، احتمالاً ارتباط واقعی وجود دارد. بسیاری از مطالعات مشاهده ای شواهد مداومی را ارائه داده اند که نشان می دهد افرادی که در بزرگسالی افزایش وزن کمتری دارند، خطر کمتری برای سرطان روده بزرگ، سرطان کلیه و سرطان پستان، آندومتر و تخمدان دارند.
هنگامی که به شانس ابتلا به بیماری های مزمن مانند بیماری های قلبی، دیابت و سرطان نگاه می کنید، چاقی یک عامل خطر کاملا شناخته شده است. اضافه وزن در کل یک عامل تهدید کننده ی سلامتی است.
داروهایی وجود دارد که می تواند به سرکوب اشتها کمک کند، اما رژیم غذایی در واقع اصلی ترین راه کنترل اضافه وزن است. پزشکان می توانند به بیماران در مورد آنچه که بدن انسان بالغ برای رشد نیاز دارد توضیح دهند، اما 90-95٪ از بار این مسولیت واقعاً بر عهده ی بیماران است تامراقب آنچه میخورند باشند. یک برنامه درمانی که شامل راهکارهایی برای کنترل استرس و راهنمایی در مورد رژیم غذایی و ورزش است، بهترین روش است.